mavi ufuk

İdeal insan hayatı net, kişiliği net ve geleceğini net gören ve ufku açık olandır. Geleceği belirsizleşmiş ufukla arasında koyu bulutlar olan; geleceği kararmış, kalbi, gözü işlecsizleşmiş insanın ufku yoktur. Yine statükoya tabi, üretken olmayan taklitçi yaşam sahiplerinin de ufku yoktur. Sevgisi, umudu olmayan insanın da ufku yoktur yada koyu karanlıktır. Düşüncesi, hayat felsefesi olamayan insanı tanımayan doğru tanımlamayan düşüncelerin de ufku yoktur.
Ufku olmayan hiç bir şey kalıcı değildir. Katlanılabilir değildir. Ufuk açıldıkça insan kendini geliştirir. İnsan geliştikçe hayatı renk kazanır.
Umut ufukla aynıdır. Umudu, hayali, ideali ve amacı olmayan her şeyini kaybetmiş müflistir. Ufku olmayan insan kör karanlıkta yürüyen insan gibidir.
Sevgi iç dünyada kökleşen, hayatın içine yansıyan ve umut taşıyan bir duygudur. İmkansız gözüken nice şeyler umut sayesinde gerçekleşmiştir. İmkansızı gerçekleştiren de umut ve kararlılıktır.
Ufuk toz pembe olduğunda aşk vardır. Hayalperestlik vardır. Kör olmak vardır. Sarhoşluk ufku toz pembe gösterir. Bu pembelik ayağı yere basmayan bir hayal perestlikte kalırsa sonu belirsiz bir uçuruma götürür.
Ufku karanlik olanlar da başarısız, sabırsız ve kendi umutlarını kaybetmiş olanlardır. Umudunu kaybedenler hiç bir işe giremezler. Bataklıkta boğularlar. İnsanın ufku karardıkça iç dünyasında da ufku kararır. Yüreği kararır. Davranışları, yaşam şekli kararır. Düşünce dünyası kokuşur. Çaresizlik olası sınavdır. Ancak çare umudu, çırpınışı ve direnci insanı ayakta tutar. Yıllar sonrasını görebilen, anlık tepki vermeyen öfkesine kinine yenilmeyen insan ufku aydınlık, yüreği aydınlık olan insandır.
Ufku açıklık bahtı açıklığa benzer. Ufku karanlık olan da bahtı kara olmaktır. İnsanın başına altından çıkamayacağı şeyler gelebilir. İnsan bir çok şeyini kaybedebilir. Başarısız olabilir. Umudunu yitirirse, onurunu yitirirse ve kalbi kararırsa o zaman tükenir. Kaybeder. Yenilgi bitirmez, sorun bitirmez umutsuzluk bitirir.