Meltem Bakışlım

Yine aşkın rüzgarına kapılıp savruluyorum. Bir tek sen yoksun yanımda, her şeyimi alıp gidiyorum. Ama bir tek sen yoksun bende.
Ey sevgili!!! Nerdesin ...
Hep seni arar bu yürek ama sen yoksun. Sustun ve susturdun içimdeki asi çocuğu. Nerdesin, seni aramakla geçer her gecem. Bir haykırış oldun içimde ama haykıramam. Niçin mi?...Seni bir başkasıyla paylaşamam da ondan.
Bu yürek sadece bir şey isterdi senden: Gel!!! demeni. Ve koşardı ardından yakalamak için seni, sarıldı hiç ayrılmamacasına...
Artık bir serseri olmuştum, sen yoktun. Salardım kendimi sokaklara, kendimden habersiz seni arardım ve hep çıkmaz sokağa çıkardı yollarım ve de sana.. Çünkü sokak sana çıkardı.
Gülmek mi, en çok sana yakışırdı bana ise ölüm. Ben zaten her gün ölüyorum yokluğunda. Bir yaşayan ölü olmuşum senden uzakta...
Bazen avare dolaşırken yollarda, yarim gözlerini görürüm bir başkasında, acaba derim kendimce beni görmek için gözlerini mi gönderdi bir başkasında. Sormak istersin, soramazsın, susarsın ve o an kaybolur gözlerin de ve o an ve o an...
Yine Sen Gelirsin Aklıma Vazgeçemediğim Meltem Bakışlım Sen Gelirsin Aklıma...