Merhaba

Merhaba yalnızlığımı anlamlı kılan güzel insan.

Seninle konuşmak mı yoksa sana yazmak mı diye düşününce, her zamanki gibi yazmak ağır bastı. Her zamanki gibi yazmak acizliği..

İnsanlar okuyunca etkileniyor, diyorlar ki 'Kelimelerin çok hoş.' Diyemiyorum ki, kelimelerimin yöneldiği insanın hoşluğunu.. Bahsedemiyorum onlara. Bütün kelimelerim, bütün cümlelerim, bütün öznelerim, bütün yüklemlerim yok oluyor o anda.

Merhaba dipteki yaşamımın sebebi, özel insan.

Gözlerinden bahsetmek istiyorum sana. Ellerinden başlarken, dudakların geliyor aklıma, aklımı alıp kokun, götürüyor uzak diyarlara.
Varlığının mükemmelliğini anlatasım geliyor, yokluğun sarsıyor benliğimi, soğuk nefesimi kesiyor.

Merhaba otopsi raporumdaki nedenim, harika insan.

Sana bu şehri anlatmak istiyorum, adımladığımız yerleri hatırlatmak... Dinlediğimiz müziklerden, izlediğimiz filmlerden, içtiğimiz çaylardan ve daha nicelerinden. Ama aptal bir kağıtla, sulu göz bir kalemden öteye geçemiyor yazdıklarım.

Merhaba iyi ki'lerimin tek sahibi, keşkelerimin ta kendisi, tek insan.

Kimse anlayamıyor buralarda beni. Kimse derman olamıyor yaralarıma. Gerçi sen de olamazdın... Teselli bilmezdin pek. Ama varlığın tek teselliydi yüreğime. Kalbimin kırıkları göğüs kafesime batıyor bu aralar.. Hayal kırıklıklarımdan bahsetmiyorum bile.

Okuyor musun yazdıklarımı? Dinliyor musun şarkılarımızı? İçiyor musun bensiz demlediğin çayları? Çekebiliyor musun en derinlerine sigaranın dumanını?

Söylesene, nerdesin, kimlesin?
Kiminle susuyorsun birlikte..