Merhaba Derttaşım

Derttaş güzel kelime, derdin taş gibi olduğunu anlatıyor mu azizim, derdi yemeye kalksanız dişlerinizi kırarsınız. Sonra dişçi dişçi gez. 

Tanrının veya Allahın derttaşı kimdir diye bir soru geldi aklıma, Gönül müdür, Kalp mi, Zihin midir... kimdir, nedir yani bu sorunun cevabı... Yok abi, cevabı yok, arasan da bulunmuyor, olmadığı yerde mi arıyoruz yoksa Tanrının derttaşını.. 

Antik anlatılardan, eski çağ kültürleri ve düzenlerine, yakın çağlardan günümüze bulunamayan cevaplar, bilinemeyen gerçekler... 

Bilgiler, görmekler, duymaklar, okumaklar dert olarak yetiyor insana. Diğer dertler ise beden ile alakalı, açlık, susuzluk gibi dertler... 

Her çağın derdi başka, hastalığı başka, derttaşı başka... Bu çağın en büyük derdi görmek, duymak. İnternetin teknolojinin canı çıksın diyorum kimi...Canı yok ki çıksın.. 

Yüzde doksan 99'u okyanus altı fiberoptik yani ışıklı iletimle ekranlarımıza, bilgisayar ve telefonlarımıza gelen milyon milyarlarca görüntü, duymaklar, sesler, izlekler...

Kim ölüyorsa ben ölüyorum, kim acı çekiyorsa ben acı çekiyorum, kim seviniyorsa ben seviniyor mutlu oluyorum ekrandaki haberleri gördükçe, duydukça... Lakin çoğunluk itibariyle hep üzüyor görmekler, duymaklar. 

Bir timsah bir ceylanı parçalarken parçalanan ben, bir yılan yumurtlayıp yavrularken düşünen ben, bir kuş bir başka kuşu avlarken de avcı da ben avlanan da ben...Peki ben bunca onca şey oluyorken, yaşıyor ve hissediyorken şol Tanrının cezası Tanrı, şol Allahın cezası Allah nerede, ne yapıyor ya hu... En derin cevaplardan biri, işte Tanrı sana bunları yazdırmakla meşgul. Lakin sadece ben mi, milyar trilyarca olay her biriyle ilgilenen bir Tanrı düşüncesi bile Tanrının çaresizliğini ve Tanrının eksikliğini anlatıyor deründen derüne bana.. 

Günümüzde insan ömrü 72 yılmış, al burdan yak ey Koca Tanrı, ulu Tengri, kudertli Allah... 72 yıllık ortalama bir dünya yılında yaşayan insanlığa çektirmediğin dert mi kaldı? Cennetinin de cehenneminin de canı cehenneme desem anlamsız, kördüğüme dönmüş bir kaos çıkıyor karşıma... 

Öyle deniyor yüzyıl geçmeden yeni bir inanç meydana çıkacak.. Binlerce yıldır insanların derünleri bu şekilde anlatıyor, yazıyor, çiziyor gibi.. 

Bu çağların nesilleri insanları fıttıracak gibi gözüküyor. Hiç bir düşünce, inanç, ideoloji artık zihinleri, kalpleri, insanlığı tatmin etmiyor, yetemiyor. Hal böyle olunca mecburen insanlar yeni bir inanç bulmak zorunda.

Patır patır dökülecek sonraki kuşaklar... Zombi olmasalar bari.. 

Kötülük de Tanrıdan denir ya, o zaman Tanrı kötüdür. İyilik de Tanrıdan denir ya o zaman Tanrı iyidir. Lakin özünde de Tanrı çaresizliği var her şeyin. 

Tanrı unutmaz, uyumaz, ölmez diyorlar ama ihtimalen unuttu veya öldü veya uyudu çünkü insanı güncellemiyor. Bu güncelleme geçtikçe de insanlık kendi sonunu hazırlıyor, kendi mezarını kazıyor veya kendi ateşini tutuşturuyor. 

Görmekliğiniz, okumaklığınız, duymaklığınız olmasa ne güzel olur değil mi?