merhum kardeşime

selam sana büyümeyen ve artık büyümeyecek olan kardeşim. bir kazada soldu gözlerin. İçinde taşıdığın bebeğin. Umudun. Gözlerimde çocuktun hep. tez canlı, güleç yüzlü çocuk. Geceyi bölen ölüm haberin, koşturdu sana beni. Acı yolculuğum bittiğinde sarılı kefeninle gördüm seni. kapalıydı gözlerin. Yüzün donmuş bakışilarını hissettiyordu bana. Kadere teslimdin benim gibi. olmasaydı demedim. Niye oldu demedim. Seni doğmadan ölen çocoğunu ve ve yeğenimi sorgulamadan seyrettim.
Tüm acı haberini Allah'ın merhamet tecellisi olarak ilettim babamızın, annemizin gözlerine. Teselli etmeden kaderi ilettim yüreklerine.
Gece başlarken ellerimle bıraktım toprağa seni. Sonra sakladım kefeninden bir parça hatıra gözlerime. Ölüm bir başka yaşam biçimiydi. Binlerce insan günlerce geldi sana. Benim kadar kalmadı yanında. yanmadı benim kadar mütevekkil. Sorgulamadım olanları. nedenleri. değiştirmezdi ki gerçekleri.
Sevgili kardeşim; daha beşiğini salladığımı anımsadım dün gibi. yaşam bir gün veya daha kısaydı her insana. sonra yürüdüğünü konuştuğunu, İstanbul'a taşındığınız günler geçti gözümden, yolunu kaybetmiştin bin telaş aramıştık seni.
Daha dün düğünündü sanki. Kısacık üç yıl içinde her hafta sonu gözlerim arardı gelmediğinde. Doğduğun yerde öleceğini kim bilebilirdi. Doğmamış çocuğunla gömileceğini.
Hiç kimseye bu kadar dua etmedim. Kendime bile.