Minik Serçe

Kuş çok yorgunmuş.Uçmuş uçmuş ama küçücük yüreği biryere konamamış.Acımışlar ona.Üzgün üzgün gökyüzünde süzülürken,kartala rastlamış.Kartal demiş ki;serçe kim üzdü bu kadar seni,kim kırdı kanadını,kalbini.Serçe sessizce''birşey olmadı biraz yorgunum''demiş.Kartal anlamış,bu bir aşk acısı... Demiş;''yıllar önce bende aşık oldum bir serçeye,küçücük kanatları vardı,biraz uçsak kırılacağından, düşeceğinden korkardım ama kartallar serçelere değer versede,serçeler bülbülleri seçer''demiş kartal.
Serçe üzülmüş hem de çok.Kartal demiş ki''acı çeksende uç...Sonsuzluğa doğru...İzin verme seni üzen pis kargalara,kartallar neden vahşidir neden duygusuz gibidir??Ahh biz,biz kii her acıyı yaşayan, hayatı,bu anlamsız yaşamı acıyla öğrenip tecrübe edinen acılar kalbimizi,o güzel kalbimizi nasırlaştırır. Serçeler ise saftır,hep güzel düşünürler,sen sen ol serçe,tüm güzellikleri yaşa,acılardan ders al,güçsüz görünme....O pis kargalara kendini güldürme.....