Morg Köşesinde Tekil Ölümler

Kalbim asılı kaldı yüreğinde, bir eylül akşamında takılı kaldım sende..Gözlerimde s/akladım seni, sessiz ölümlerde düşme gözlerimden şimdi..Anla, ölüm tutuyor beni sende!..Aşkın dili dilsizlik, bir de kırık heceler asılı kaldı, bir lokma gibi dilimde..Kırık bir lisanım vardı isminde, hiçbir alfabe sahiplenmedi..Dilsiz kaldım, söylenmemiş sözler yürek rafında aldı yerini..Kalbimin morg köşelerinde s/akladım seni, hep yeniden dirilecekmişiz gibi..Hiç yaşamamış gibi bazen de, gömdüm seni yüreğime, kimseler bilmedi, varlığın kadar yokluğunu da..

En sevdiklerim için kurduğum sevgi kabristanında sahipsiz ölümler eşlik etti yalnızlığıma..Hiç sevilmediğim kadar çok sevdim, inadına kalpsizleri..Hep ümit ettim kavuşmaları, gelmeyenlere bir mezar yaptım sonra, köşelerinde kalbimin morgdan kalma aşklar..Hep biraz üşüdüm ben de, aşksız kalmış yüreklerin mor renkleri, rengim oldu..Asi yanlarımla her mor renk kora dönüştü ölürken ben, içimde yanmadan sönen..Ben moru, kalp morarmalarında sevdim, kaybettikçe sevdiklerimi..Morg köşelerinde bekledim, kimsesiz ölümleri..Bunu kimse bilmedi...

Her biten aşk, yeniden başlayışım oldu senli sevdalara..Dilimde bir secdelik dua kaldı bizden yana..Biterken bir şeyler, giderken sen son secdesi gibi aşkın, aklım hep takılı kaldı sende..Bir yanım hep sen oldun, yaşarken kopuşların adı oldu mor ölümler..Gözlerinden düşen her damlada, bu şehri seller bastı, baktığın yerlerden ölümler geçti dökülürken dilinden sancılar..Gelip geçenler bunu yağmur sandı, sancılarını aşkın, bir fırtına.. Görünene kandı herkes, yüreğimde kasırgalar..Bunu bir sen bilmedin..Morg köşelerinde kalbimin, hep seni bekledim..Mor yalnızlıklar rengi oldu ruh çıkmazlarımın..Kırmızıyı, yeşili özledim..En çok da seni!..

Bir akşamüstü, gözlerinde ölümüm sende dirilişim oldu..

...

Sol yanımda gülümsemelerin, hissederdim her baktığımda umut dolu b/akışlarını, yanımdaymışsın gibi sen!..Ne güzel şeymiş umuda beşik olmak, beynimde dönerken sen, tepetaklak olmuş şiirlerde..Boylu boyuna uzanırdı bütün aşk kalbim kederinden, gözlerinin mezarı olurdu gidişlerin..Kal demeye cesaret edemezdim, umut dolu b/akan gözlerine cevap verip yüreklice, yüzündeki hüznü silemezdim..Bütün sevdalar ölümden ç/alınmıştı..Ölümünü izledim, aşk olmak için ebediyen gönlünde..Sevdalar ölümlerden sonra başlardı en çok, herkes bunu doğum sandı..Oysa her doğumda biraz ayrılık, her ölümde biraz sen vardın sonu kavuşmalara uzanan..Eller; kalışları düğün, gidişleri ölüm saydı..
...

Gözlerindeki ışık, güneşten ç/alınmış baharlar gibi kışlardan kalma yüreğime..Isıt şimdi bütün kuşları, ürkekliğin karışsın geceye..Ver donmuşluğunu minik yüreğinin, sat ürkekliğini sen de kuşlar gibi, kalmasın kalp kapılarının ardında hiç kimse..Güneş bu eve erken doğsun, yastığın ve yorganın büyük olsun hayallerin gibi..Uzat yüreğini bizli yarınlara, aklın kalmasın yaşanmamışlıklarda..En çok yarım kalmışlığına ağlıyorsun hayatın, geceye sığınıyorsun yorganını daraltıp..Ey sevgili!..Yüreğini geniş tut, hayallerini büyük..Öfkeye geçit verme, kırık mazini unut!..Aceleciliğimiz değil mi en çok, tüm yenilgilerimizin ortak adı?..Bilinmez bir öfke kefeni kurşun boyu, sızıyor kan misali bedenimizden günahlar..Elin uzanıyor son yanımdan, tutmak istiyorum bu sıcak nefesi gözlerinden..Ne zaman uzatacak olsam ellerimi, kırgın bir ölüme rastlıyorum..Ummadığım mahrumiyetler karşılıyor beni mevsimsiz iklimlerde..Beklediğim bu değildi ölümlerden..Yaprakların sararması önce, güneşin aşk şehrini terketmesi, yıkanması tüm kirlerin gözlerinle, yağmurun yağmasıydı beklediğim..Sen dönmedin!..Güzleri olmayan kışlardı hep senden kalan..Kalbimin morg köşelerinde hep seni bekledim..Severken seni, en çok mor ölümleri özledim..Hep kırgın ölümlerle kayboldum kalp şehrinin daracık sokaklarında..Her çıkmaz sokakta seni aradım..Hiç bir sokaktan çıkmadın, aşk penceresinden bakmadın şöyle bir sabah, güneş gibi..Ben ölümü gözlerinde seçtim..Yüreğim yüreğinde asılı, senli ölümleri düşledim yeniden dirilmek için..Bunu hiç bilmedin ..Düşme diye gözlerimden, ölüm nöbetlerindeyim şimdi ben..Bir yerim olsun diye gözlerinde, aşka dair tüm çırpınışlarım..Sana doğru yüzüyorum, mor sularda tekil savaşlar içindeyim..Çoğul aşklar içinde kalbimin derdindeyim, gerçeğin izinde..

...

Ölümümü seyrediyorum gözlerinden sevgili!..Altımda adın yazılı tahta bir divan..Her yanımdan sen sızıyorsun, bir şeyler dökülüyor yağmur gibi gözlerinden..Başımı kaldırsam biliyorum, sonum olacak b/akışım, kıyameti andıracak sana yalvarışım, son nefesimi verirken eteklerinde..Kaldırma başını, ölüm üç nefes eder bir meleğin ciğerinde..Vermeden canımı ben, üç vakitlik nefessin sen de..Kaybetmek için erken, kazanmak için çok geç ölümlere emanet edilmiş mutlulukları..Sevdim, seviyorum ve hep seveceğim!..Bir meleğin kanatlarında, ölümler toplayıp sana geleceğim!..B/ekle, benden kalan senli zamanları, dirilişine sayıp bir ölünün..Yüreğine yaz beni, yeniden dirilmek olsun seni özlerken verdiğim savaşlar..Öyle utandım ki; özlem dolu savaşlardan seni toplarken ezildiğim günah yüklerinde..Vebali sararken tutulmamış sözlerin yürek yakan ağırlığı..Zor şeymiş aşkın savaşını vermek..Aşkı paylaşmak yerine imkansızlığı seçmek..Şimdi omzuma dayansan ve hiç durmadan kanatsan dudaklarımı..Tek hece olsan dilimde, aşk dökülse ellerime, seni anlatsam her yerde..Her şeyin adı olsan, toplarken ben çoğul ekleri, sen kalsan bir akşamüstü sadece yüreğimde..Seni toplayıp çıkarsam bir ömür..Sana dizlerimin kanamış çocukluğunu getirsem emanet diye..Alnım çatırdarken zorluğundan aşkların ve düşerken sen bahtımın en ince ağına..Kader hep seni sayıklasa, sen diye ağlasa çoğul ölümlerin ardından..

Aşk günah mı peki bunca ölümlerin sırtında?..Çoğul ekler karışırken tekil ölümlere, aşk günah mı sen söyle?..

...

Benimle başla aşka, baksana dudaklarım senin ismine tesbih..Besmelesi dilinin, gözlerim olsun sevgilim..Saçlarını topla, düşmesin bir teli toprağa, verme saçların gibi seni seven yüreğimi rüzgara..Sessiz bir davet gibi aşkın, her ezan sesinde gönlümü sana çeken..Biri dönüyor etrafımda, yüreğim, aşka götüren tavaflara mekan..Gözlerimin en tenha yerinde aşk için dönen biri, d/üşüyor şimdi sırtını dönmüş hayallerime..Ben ölürken, o kırılıyor bir dal gibi..Kırılıyor aynı anda karanfil dalları, kan sızıyor içinden..Ölürken ben, kalbimin morg köşesinde ismin kalıyor sadece..Otopsiye yatırılmış cinayet gibiyim sanki..Aşka bir adım kala kırıldı tüm çoğul eklerim..Hem katiliyim aşkımın, hem maktülü bir cinayetin ortasında..Şimdi çoğul zamanlardan ve aşklardan sen kaldın yalnız bana..Tekil bir cümle kuruyorum ben de, kısaca sen diyorum her şeye..Her şey, hiçbir şeye dönüşürken gözlerimde, her şey sen oluyorsun, yürek burkan sözlerimde..Her şeye sen katıyorum biraz..Yüreğim öldürmeyen ölümlerin izinde..

Morg ayazından kalma bir eylül sabahı , kefenim hafif yırtık
Ölüler sadece kendi ismini görür diyorlardı
Demek ki
Ben kendi ismimi senin ismine feda etmişim

Morg Köşesinde Tekil Ölümler

İşte dirilişim oluyor sana uyanışım, yırtarken kefenimi sol yanımdan ansızın..Hani ölüler sadece kendi ismini görür diyorlar ya..Morg ayazından kalma bir eylül sabahında adın adım olmuş, aşkına feda edilmiş dizelerde..Sen kokuyor şimdi gezdiğim tüm iklimler..Seni sevdikçe kaderim oluyor; "Morg köşesinde tekil ölümler"..Herkes beni çoğul sanıyor..Bileklerim gücünü kaybetmiş çoktan..Tüm ekler aşka soyunmuş, terketmiyor içimi senli duygular..Bir sen oluyorum, bir de emanet çocukluğum..Donarken morg köşesinde ölümler, efil efil aşk tütüyorum..Morg köşesinde kalbimin, gecikmiyor sabahlar..

...

"Muhammed Yalçınkaya'nın 'Morg Köşesinde Tekil Ölümler' isimli şiirine"...