Ne Güzel

Hayatta umutlara koşarken ne güzeldir yapa yalnız kalmak. Kimsesiz tek başına olu orta kalmak. Ne güzeldir bilmezsin herkes el ayaktan çekilince köşe dibinde sessizce ağlamak, saatlerce düşünmek.

Böyle bir güzelliği benden başkası kim isteyebilirdi. Yokluğu, yalnızlığı, içerisinde fırtınalar koparmayı. Zaman zaman ağlayıp hıçkırıklara boğularak seni seviyorum diyebilmeyi, kim isterdi ardından sadece susup yalnız kalmayı.

Her gün akşama doğru senden kareler vurur hayallerime ve yalnızlık yağmur tanesi gibi benliğimde canlanır ve yine kuytu köşede bulurum kendimi sarhoşçasına sızmışımdır aslında. Kendimi toparlamam saatler alır gün içerisinde.


22,05,2009