Neden Bu Kadar Çok Vedalar

Neden bu kadar çok vedalar,ayrılıklar ve yaşanan acılar.. Suçlu kim.. Ya öteki yada biz mi sadece. O çok sevdiğimize ne oldu,hani en çok sevilen bizdik bir zamanlar.Bunu hissetmiştik ve emindik.Büyü ne zaman,nerede bozuldu.Biz nerde yanlış yaptık.Peki biz yanlış yaptıkta başkaları yapmadı mı.Kime sorsam aynı.Kim içini dökse aynı. Bilmediğimiz,farkında olmadığımız başka şeyler mi var yoksa.

Herkesin hayali neden bu kadar aynı birbiriyle.İnsan doğasının aynılığından mı...İnsan doğası diye bir şey kaldı mı gerçekte...Rol ve sorumluluklarımız dışında içimizden gelerek ve coşkuyla yaşadığımız bir şeyler var mı hala...Varsa ve yaşıyorsak ardından ayıplamıyor muyuz kendimizi bazen...Gerçek burada saklı olmasın...yaşadığımız hayat bizim değil mi yoksa...doğduğumuzdan beri giydirildiğimiz elbiseler ve öğretiler mi yaşamaya çalıştığımız...aşklarda sevgilerde bunların kurbanı mı...en çokta sahip olduğumuzda mı yitiriyoruz...yada sahip olduğumuzu zannettiğimiz şeyi kaybettiğimizde mi en çok acı çekiyoruz...

Hayat denen şey değişir,azalır,artar,doğar ve yok olur...bizde bu hayatın içindeysek değişen şeylerden neden bu kadar hayıflanıyoruz...bizde değişmiyor muyuz farkında olmasak ta...Hayatı eğlenceli ve yaşanılası kılanda bu değil mi...her an her şeyin olabilmesi...bunu tüm benliğimizde içselleştiremediysek eyvah...aynı hüsranı yaşarız her seferinde ve hep ötekini suçlarız...aynı kalmayan bir dünyada kendimizin ve ötekinin aynı kalmasını neden isteriz ki...sonsuzluğun olmadığını bile bile sonsuzca yaşayacak mış gibi sevinir ve acı çekeriz....sürekli mutlu olmayı hayal ederiz...tüm bunların gölgesinde bugünü yaşamayı ya geçmişe yada geleceğe kurban ederiz...ve hayatı erteleriz...

Hayata anlam katma çabamız mı tüm bunların nedeni...
Anlam katmaya çalıştıkça anlamsızlaştırıyor muyuz yoksa hayatı...
Ne dersiniz?