O Kişi

Bak yine içimdeki sesler senin doğru insan olduğunu söylüyor. Onları susturabilsem vazgecerim belki senden ama... Seni her gördüğünde hasretini biten kalbimin umutsuz çırpınışlarını ne yapmalıyım peki? Her halükarda seviyorum ben yine seni işte. Gülerken kırışan göz kenarlarına kadar seviyorum. Birşey anlatırken kendinden geçişin kadar seviyorum. Küçük bir çocuk Olsam "Seni dünya kadar seviyorum. " bile derdim. Bakarken sana mutlu olan gözlerimden bile anlamıyor musun sana olan aşkımı? Her nefes alışımda, bir kitaptaki aşk sözcüğünü her okuduğumda bile aklıma gelen ve hiç gitmeyen senin beni fark etmemesine ne demeliyim. Sana olan aşkım kadar büyük öfkem sevgili. Elimi uzatınca seni tutabilecek kadar yakınken kalbimdekileri duyamayacak kadar uzak olan kalbine kızıyorum. Gör biraz artık. Anla biraz artık. Seni sevmek neden bu kadar yorucu ki sanki. Bitmeyen bir savaşta gibi kalbim. Yoruluyorum. Daha da yorulacağım. Ama öyle bir seviyorum ki vazgeçmek bile gelmiyor aklıma. Çünkü sen içimdeki tüm masum duygularsın. Kağıdı, kalemi her elime aldığımda yazmak istedigimsin. Ençok da koşup sarılmak istedigimsin. Bilmeden atladığım ateşsin sen. Ya farkıma varacaksın benim soğutacaksın ateşini yada sen bilmeden ben o ateşte bitip tükeneceğim.