ölen insan mı insanlık mı?

gelenek ve göreneklerimizi gün geçtikçe unutuyoruz. her birey kendi iktidarını kuruyor.

dünya öyle bir hal almışki büyüğümüzün, küçüğümüzün kim olduğunu bilmiyoruz. öyle ki yapraklarını dökmüş bir ağaçtan farkımız yok. sokakta yürüyemiyorsun, etrafına bakamıyorsun.birbirine gülümseyen insanların yüzündeki o tebessümün altında bile bir kin var. eskiden kan davası vardı insan ölümlerini engellemek için nedeni çünkü bundan dolayı kimse kimseye karışamıyordu. şimdi ise çocuk anne ve babasnı öldürüyor.yada sokağa bırakıyor. peki bunları engellemek için ne yaptık sonunda herkesin gideceği huzur evleri vs. kan davası aşiretler arasnda ı oluyordu. aileler birlik içndeydi. çocuğu dışarı çıktığında çocuğunun sorun çıkarmaması için kendisini tembihlerdi.çocuk çok dikkatli davranırdı. ancak şimdi her sokak köşesinde bir çocuk bir serseri var.çocuğu dışarı çıktığında ailesinin umrunda bile değil nede olsa akşam eve döner diyorlar. eskiyle şimdiyi karşılaştırsak kaybettiğimiz bir sürü şey var örneğin;eskiden görücü usulu ile evlenme vardı. erkek çocuk askerliğini yaptıktan sonra ailesi ona kız istemeye giderdi. hayatında görmediği kızla evlenirdi. bu evlilik hayatta yaşadığı süre boyunca devam ederdi. peki şu an nasıldır? televizyonu açtığımızda magazin haberleri boşanmalardan bahsediyor. birbirlerini severek evlenen çiftlerin boşanmalarından her ne hikmetse bu evlilikler en fazla bir yıl devam ediyor. bu sadece bir evlilik yapanların bazıları ise severek üç dört defa evlenip boşanıyor


umarım anlamışsınız insanların ne kadar değiştiğini. ben burda kandavası ve görücü usulu ile evlenmeyi savunmuyorum ben insanlığın yok oluşundan yakınıyorum.........