Şarkılarla Yolculuk

Bazı şarkılar üvey evlat muamelesi gören duygularımızı nasıl da açığa çıkarıyor. O vakit anlıyoruz ölmediğimizi, o vakit anlıyoruz hâlâ canlı bir şeylerin olduğunu, canlı bir şeylerin kaldığını... Bu şarkı anlatıyor şimdi, o kadar özsün ki içimde, kendi varlığıma tebessüm edemiyorum. Kendi varlığımı senin varlığınla doldurmuşken, kendime kalıp, sana azalacak olmamdan korkuyorum.
Bazı sen'ler nasıl da boşlar. İçlerini yine seninle doldurmaya çalıştığımda, geriye bir ben kalıyorum. Gönlündeki tahtta misafir eylediğin için beni, sana teşekkür ederim. Gidecek yerim yoktu, içeri almıştın, sıcak bir aşk sunmuştun, içim ısınmıştı. Bazı şarkılar nasıl da senden ayrı ben kokuyorlar. Koklama sakın. Bu kokuyu alırsan, benden ayrı sen'e kapılır da, serin sularda yüzersin, ben boğulurum, suçlu sen olursun. O kadar bensin ki içimde, ben mi senim, sen mi bensin, ikimiz neyiz hiç bilmiyorum. Tutamadığım hayallerim ikimize birden anlatsınlar. Kelimeler cümle hâlinde aşka saklanırken, kendimden kaçsam, bana artıyor, sana azalıyorum.

Bazı ben'ler nasıl da sana aitler... Ben, sen, aitliğim düşünce suçu şimdi. Tabloda üç kişi vardı. Biri benken, diğeri sen ol istedim, üçüncü de bizi biz yapan tek gerçek olsun, olur mu?
Başım çok ağrıyor. Başımdan gidiyorsun, elinde valizin... Daha önce hiç böyle gitmemiştin. Yüreğimden çıktın, başımın üstünde yerin var dedim de, konuyu çok yanlış anladın. Gözlerim de çok ağrıdı, ağlamayı unuttuğumdan olsa gerek... Yağmur da yağmaktan vazgeçti. Güneşi mi ağlatsak? Hiçbirimiz ağlamayalım. Bu aşk ağlanmayı hak etmeyecek kadar güzeldi. İyiydi, hoştu, anılarım bana kalsın. İlk defa güzel hatırlayayım ben de seni... Kaşlarım çatıldı, bir başkasının nefesinde can bulma ihtimâlin kulağıma fısıldadı. Varsın olsun, artık içimde uyumuyorsun ya, varsın olsun, kiminle olursan ol, olsun...