Şarkıma Konan Kuşlar

Al bu kıyıyı git, kendini bir adaya yakıştır.Şehrin tırnaklarından uzayan çıkmazlarda yüz üstü bırakılmış bir fotoğrafın kaldırıma düşerken kimsenin (a)yak basmadığı bir ormana dönüşüyor yüzün.Güçsüzlüğünü saklayabilecek kadar güçlüsün demek, ki,biliyorum bu yıl da kimseyi sevmeyeceksin.Sofrası kalkmış bir halk gibi imkansızlığın ikiz kardeşini büyüteceksin devlet eli değmemiş dağ köylerinde.

Az önce önünden geçip de o sahipsiz sandığın tören senindi.Alkışla hadi, kancık düşlerin tuzağında intikamsız bıraktığın,camdan ömrünün kırılışını...Birazdan şarkına konan kuşlar da uçup gidecek.Tutuşmuş kağıtlardan yapılmış bir hediye gibi sunacaksın kendini ikinci el aşk pazarına.Üstüne abanan mekanlarda kalçasında falçata izi olan bir fahişenin hayat hikayesini dinleyecek ve onun kahramanı olacaksın.Avuçlarında geç kalınmış ömürleriyle otel odalarında yangınlar çıkartıp ölüm koklayanlara yanardağ söndürücüsü olacaksın rimeli akmış bir öyküde.Canın yanacak,canın.Onu hatırlayacaksın, kenevir ve ruj kokan nefesleri avuttuğunda koynunda,Onu diyorum,ömrünün başkentine gömdüğünün kadını hep paramparça olurken anımsayacaksın.

Rüya satıcılarına bedelsiz verdiğin rüyaları şimdi cebindeki son parayı basıp da geri alıyorsun.Hiç anlamadığın rakamlar dünyasında tek haneli bile değilsin artık.Sen,seni en çok anlayan yanlarını duygu kasaplarına doğrasınlar diye hediye ettin.Dünyayı pipine takmadın ama aşkı tanrısallaştırdın üç kuruşluk masallarda.Saat 12 yi vurduğunda kendini vuruyorsun her gece yarısı,hep aynı silahla..Adı gece olan, imkansızlığın ikiz kardeşini büyütüyorsun anne baba yüzü görmemiş dağ şiirlerinde.Al bu kıyıyı git kendini bir adaya bütünleştir, sislerle süsle dul acılarla kenara çekilmiş tenini,yaşamın sana vurduğu yere en iyi bildiğin şey olan çaresizliğin bayrağını dik,savaşa yenilmek için çıkan bir şövalye gibi.

Her yer bulaştı üstüne hiçbir yere gitmelisin.Çünkü sen testiden sızan denizleri seviyorsun,bir kırıklıktan boşaldıkları için.