Sefil Hayat

Gözyaşlarımla düğümlendi hayat. Daha çözmeye fırsat bulamadan son buldu her zerresi. Titredi adeta her teli. Düğüm düğüm oldu gözlerinin feri. Yokuş aşağıya indi boncuk boncuk terleri. Dili tutuldu. Serseri! Akşam olunca silindi aynadaki aksi. Sere serpe serildi ellerindeki misketleri. Güneşe tuttu yüzündeki nemi. Ne yazık! Hoyratça savrulan eli, şimdi bana mahkûm. Mahkûm olan eli savruluyor hoyratça. Sefil! Hayat bu tabii sefil olacak. Vücudunun her köşesine yayılan zehrim, şimdi kanına hücum etmekte. Sonra da bütün organlarına. Nasıl da rahatsın be Hayat! Aynadaki aksini göremiyorsun. Sefilliğini, rezilliğini fark edemiyorsun. Ama yayıldı zehrim o bana mahkûm olan ellerine. Gözyaşlarımla düğümlendin karşılıksız hayat. Artık ne çözebilirsin düğümlerini, nede oynatabilirsin bana mahkûm olan ellerini...