Sen Yoksun Rengim Siyah Anne

Acın, bir yıldırım gibi düştü yüreğime kaldıramıyorum sensizliğin ağır yükünü anne.
Sesin, nefesin,kokun hala üstümde senin gibi kimse sarmıyor anne. Koymuyorum başımı kimselerin dizine, onlar sen gibi kokmuyor anne. Yüreğim kaldıramıyor, dayanamıyor hasretine ansızın bıraktın gittin, artık baharlarım yok, yazım yok, benim güneşim yok anne. Babamı ararken canım acıyor, göğsüm sıkışıyor, ben seni kaybettim, o gözlerini kaybetti anne. Yüzündeki çizgileri iyice çoğaldı, gülmüyoruz yanında her tebessümde sana ihanete bir artı daha atmış gibi hissediyoruz anne.
Senin evin sıcak, ellerin sıcaktı, tuttuğum o eller bile senin kadar sıcak değil anne, dilim sustu susmasına da, gözlerimi susturamıyorum anne. Karanlıklara hapsoldum elim kolum bağlı, ayağımda prangalar var anne. Sen gel, yine bağır, çağır, istersen döv, şikayet etmeyeceğim ne olursun yapma koyma beni buralarda bir başıma.Seni arkamda bırakamıyorum anne, orası soğuk, orası nemli senin bacakların sızlar, üşürsün sen yapamazsın oralarda beni de al yanına git deme bana.....
Acım büyük,
Yasım derin,
Hayatımdan bütün renkleri çıkardım.
Sen yoksun benim rengim SİYAH ANNE.