Sen yoksun sesin yok kokun yok

İçimde hüznün acısı ve senin yokluğun şu an evimde misafir.Ve şu an orda işte,şurdaki yatakta uyuyor.
Dokunabildiğim kadar hissettiriyor bana varlığını ve dokunamadığım kadar ürkütücü duruyor.Sen yoksen yanımda şu an.kokun yok,bedenin yok,sesin yok..
Yok hiçbir şeyin..
Yeşil gözlerin karşımda olmalıyken o kıpkırmızı dudakların bile yok.Hasretlerle savaştığım bir gecedeyim.Ellerim allaha uzanmış bizim için dua etmekteyim.En yakın zamanı bekliyorum,yine bir fırsat olsunda görüşelim diye.Ve korkuyorum sevgilim.Ya seni göremeden yine gidersem okuluma diye.O uzaklara,o dağların ardına ya gidersem seni son defa görmeden.
Hadi gördüm son defa,ya 2 ekim..
O muhteşem güne ithafen ya gelemezsek bir araya.
Hüznün acısı ve senin yokluğundur sevgilim içime hançer gibi saplanan.Nefesimi engelleyen,beni senden uzakta kahredici gecelere iten.Kalemim kırıldı sözcüklerin sihiri yok.Sen yoksun sevgilim,kokun yok,sesin yok..
Dumanını tüttürdüğümüz sigara bile küstü bana sensizliğin ardından.Bozulmasın hiçbir zaman bu bizi birbirimize bağlayan kuvvetli büyü..