Senden Kurtulduğum İçin Özür Dilerim

Bütün düşüncelerimi seninle doldurmuştum;sessizce değil,kavga kıyamet kapatmıştım yanlızlığımın kapılarını...şimdi ne yüzle tekrar açıp da -ben geldim diyeceğim ki...hatalıyım biliyorum ama insan bazen naz yapar gururuna bilmiyor musun? şimdi ağlamak,dövünmek basit kaçar,yakışmaz benliğime; pişmanlığım ölümü kıskandıracak kadar asil olsun...bu sevginin yüreğimde sadece ayak izleri kalsın istemiyorum...neyime benim uzağında durmak,kaç paralık direncim olabilir içimde ki acının haykırışlarına karşı...kahretsin! vuslata ramak kala neden sabrımın dönemecinde bıraktım mutluluğu...tanırsın,arkadaşımdır bütün aksamı bozulmuş teselliler ve içtikçe hayatın akışında ki hasretini daha da artıyor sancımın kalp atışları...kalemi elime aldığım zaman ismine koşuşturmakda arzular...önce yanyana,öylesine bir kaç kelime şaha kalkıyor ve ardı sıra konuk oluyorum harabeye çevrilen duygularıma...bırak inat etmeyi;yakışmıyor tatlı tebessümlerinin üstüne...sadece fırsat tanı,tek kıvılcım sun yeter şu bahtı deliye...