senden vazgeçiyorum

şu küçücük kallbime sığdıramadığım seni , terkediyorum.. gitme vakti geldi , sevgilim. artık birbirimize fazla geliyoruz... üzüyoruz , yıpratıyoruz kendimizi ve sahip olduğumuz tüm değerleri...gitmek kolay sanıyorsun dimi... hayat, geride kalanlar için zor sanıyorsun dimi!.. yanılıyorsun!.... böylesine severken kapıyı kapamanın , ne demek olduğunu bilemezsin... sen beni suçlayacaksın, ben ise kendimi!... sen sinirleneceksin , öfkeleneceksin ve benden nefret edeceksin.. ben ise , bunun vijdan azabını taşıyacağım... sensizlikte boğulacağım... kendimi affetmeyeceğim... ama gitmem gerekiyor sevgilim!.. her güzelliğin bir sonu olurmuş biz bu sona geldik işte sevgilim... seni seviyorum ve herzaman kalbimde olacaksın... benim elimde değil artık senden kurtulmak... her zamanki gibi güneş doğacak, sabah olacak , güneş batacak akşam olacak... bunlar nasıl hiç değişmeyecekse benimde sana karşı olan duygularım hiç değişmeyecek... çünkü sen benim yaşama bakış açım, yaşam kaynağımsın... yanımda olmayaacaksın belki, ellerini tutamayacağım gözlerine bakamayacağım ve seni çok özlediğim için gecelerce uyuyamayacağım ama yinede sen benim hep sol yanımdasın.... içimdesin... istesemde söküp alamam seni... ve o kadar güzel gülüyorsun ki içimi ısıtıyorsun... içime üşümeye bırakamam... senden vazgeçiyorum sevgilim hoşçakal...