Senin Adını Şiir Diye Unutsam

şiir yazmayı mı daha çok seviyorum,
yoksa seni mi?
bu çıkmaz sokaktan bir yol açsam kendime..
tek tek önüme dizilir hayatımdaki yüzlerce neşe..
atabilirim belki o zaman hayal kırıklarımı
önüme çıkan herhangi bir çöpe..
belki
unuturum da seni..
yepyeni bir deniz bulur da nehirlerim..
dökülür o zaman tüm mutluluğuyla,
sensiz bir serüvene..
bıkmaz usanmaz gözyaşlarımın nefreti
diner belki senin olmadığın şehirlerde..
başka yüzlerde uyur belki gözbebeklerim
bambaşka nkokulara karışır nefesim..
senin adın geçmeyen bir hayatın altına
imza atma şansım olur belki, kimbilir..
şarkılardaki "o"nu sen diye dinlemem,
rüyalarımdaki yüzsüz adamlara senin yüzünü iğnelemem..
adını defterimden silmem gerekmez o zaman..
hatta belki, adını bile unuturum..
çayı demli içip içmediğini..
ya da içine kaç şeker ilave ettiğini..
en sevdiğin şarkıcınn kaç konserine gitiiğini...
en çok okuduğun yazarın..
kaç imzalı kitabını koyduğunu yatağının başucuna..
eğer gelirse öyle birgün,
belki şiir yazmayı bile unuturum..
isminle seslendiğim cümleleri,
eskiden kaç sözcüğün bir şiir ettiğini...