Sevmem

Puşt sancıların senden mütevellit kalbimde yara olduğu gecelerden beri üstünü açık bırakıyorum aşkın, namuslular gecekondusunda sabrımı sınıyorum. Nasıl sevmiştim ki ben seni? Orospular kendilerini satarlarken kalbinin attığı anlık hislere; ben hiç hislerinle vukuat çıkarıp senden peyda olan yaramaz çocuk şarkıların nakaratlarına salavatlarını getirtiyordum.

Bana mı kaldın feracesi kaymış absürt yâr? İstemem artık seni. Birdenbire nefret ettim, kan çıkar aşk ölümcülü pislik senden; kurtarmam asla.

Bana mı kaldın orospu suretle kokusunu içine çektirenler dururken? İstemem kıçı kırık umutlarımı ayartıp beni baştan çıkaracağını sanarak mahvedeceğine dair yeminler lütfeden seni. Üzgünüm senin için, kalbime almam bir daha seni. İyiyim ben böyle, kalbime söz geçirmekte ustalamışken sende kaybetmem bir daha kendimi. Yağmur yağar, kalbime vurur ıslanırım varsın olsun; ama senin aşkınla eritmem sevda pamuklu kalbimi...

Dilara AKSOY