Sıfat ve İsim

Sabah uyanıyorum. Yüzümü yıkamam gerek ilk önce . Musluğu açarken düşünüyorum. Kimdi bu musluğu yapan ?

Rum mu , Ermeni mi , Kürt mü, Laz mı ?

Ya da Mardin' li mi , Trabzon' lu mu ? Hangi ilinden, hangi yöresinden ülkemin?

Galatasaraylı mı, Fenerbahçeli mi , Beşiktaşlı mı?

Hangi partiye oy veriyor?

Peki ya yaptıran o musluğu! Musluktan akan suyu oraya kadar getiren , getirten?
O üstünden dumanlar tüten ekmeği görüp içeri daldığınız fırının sahibine , çalışanına sordunuz mu hiç : Nesin , kimsin , nerelisin , hangi takımı hangi partiyi tutuyorsun diye?

Kim bilebilir üzerimizdeki ceketi kim dikti , kim ütüledi ?
Küfrettiğimiz bir takımın taraftarı mı?
Hiç katılmadığımız hiç hoş görmediğimiz bir düşüncenin sahibi mi?

Sahi nikahımızı kim kıydı bizim? Çocuğumuza kim dokundu bizden bile önce?
Kim muayene etti , tedavi etti bizi ? Kim verdi ilacımızı ?
En sevdiğimiz kişiyi ölümden kurtaran ambulansı kim kullanıyordu?

Kim öğretti alfabeyi bize?
Kim dikti en sevdiğimiz meyvenin fidanını?

Onların hepsi birer 'insan' dı.

Yaşamımıza giren 'insan'lardan bazılarına isimler verdik. Anne dedik , baba dedik, dost dedik, akraba dedik. Onlara diğerlerinden daha çok önem verdik , onları daha çok sevdik.

Yaşamımıza elbette insan olmayan başkaları da girdi.

Yumurtasını yediğimiz tavuğu da bilmedik , sütünü içtiğimiz ineği de.
Bizi korusun , arkadaş olsun diye evimize aldıklarımız da oldu . Onlara isim de verdik.

Onların hepsi de ' hayvan' dı.

Sonra bitkiler vardı , otlar , kuşlar , böcekler vardı.
Göller , dereler , nehirler .
Dağlar ve denizler.
Sonra eşyalar.

Bütün bunlardan sadece bize ait olduğunu zannettiklerimizi korumayı seçtik.
Bize ait olanlar hep isimlerini bildiklerimizdi.

Oysa yaşantımızda hep 'sıfat' olarak kalan en başta insanlar olmak üzere bütün canlılar hiçbir zaman bizden bir 'isim' istemediler.

İstedikleri ve sonuna kadar hak ettikleri tek şey sadece ve sadece başkaca bir sıfat almamaktı.

Yüzümü kuruladım.

Bu havlu Bursa havlusu mu acaba ?