Soğuk Bir Ezanda

Düştük bir karanlığa işte çıkamıyoruz.korkuyoruz,yeniliyoruz herkese.Ben kendime yeniliyorum sense benim gözümdeki ürkekliğe.
Yine af dilesem yine ağlasam beni anlar mısın?
Bir kerecik olsun hiç yapmadığın şeyi yapıp anlamaya çalışır mısın.Şu kısa ömrümde kaç cümle kurdum sana hep'gel' demelerle başlayan ve kaç bin kere hüsranlara uğradım sefil sabahlarımda,anlatayım mı sana ağlayayım mı illa.?
Peki neden..neden aynı renksin,neden hiç değişmedin ve neden aynı yerdesin. Oysa seni nasıl sildim bir çırpıda,soğuk bir ezanda nasıl yalvardım tanrıya yağmurun en kıyamet anında.Öyle değilmiş işte sevmeler,kalp dedikleri şey ölmedikçe unutmuyormuş,ömre yapışıp kalan bir katran parçası gibi silinmiyormuş.
Her şey bir anıya dönüştü o günden beri,canıma kasteden şimdi sade bir melodi,duymaz olsun kulaklarım susayım da o kerbelayı unutayım.
Lanet olsun sana bir kere, o ellerin ki hiçbir saçı taramasın,ayakların ki bir daha yere basmasın,pisliğe bulanmış bir kalbin tam ortasındasın,bu duanın amini de bırak bana kalsın.
Ah tenhalığım! İşte şimdi şu an da darmadağınım,besmelesiz bir doğuma ağlıyorum,toprağın bile kabul etmeyeceği sancılara yatıyorum.
Git! Git şimdi kaderimin zilleti,unut yollarımı aman dönme geri, vedanın darağacında al yerini,bin düğüm at boynuna bırak o son nefesini.bırak da güleyim son kez güleyim sevgili.
Biliyorum bir daha hiç olmayacaksın,dokunmayacaksın ruhuma en saf anlarımda,en sevdalı halimi görmeyeceksin. Ceza bu, en büyük ceza ...yalvarma sakın!aman o hataya varma,rabbin yok senin hani sen tanrıydın ya.işte öyle kal,öylece kal,yolumun izine dal,toprağa karış bulama kendini,bulama beni.
Unutma!sakın unutma bir an bile bizi....


....FİLİZ PUNAR.,,,
2010......EYLÜLÜN KIZI....