Son...

Kadın, gözlerine baktı adamın. Bir zamanlar içinde kendini gördüğü gökyüzü rengi gözlerine baktı. ' Neredeyim? ' diye sordu kendi kendine.

Adam, alıştığı çimen esintisini aradı kadının gözlerinde. Bilmediği bir rüzgârın karşısında buldu kendisini. Buz kesti bedeni.

.../...

giderken
gözlerini bırak bende
masmavi gökyüzüm olsun
yıldızların düşsün kucağıma
aydınlansın karanlık gecelerim
martılar uçtukça sonsuzluğunda
seni yaşayayım
kanatlarının rüzgarında

.../...

Kadın, elini uzattı dokunmak için adamın tenine. Değemedi. Geri kaçtı parmakları. İstemedi...

Adam, derin derin içine çekti kadının sevdiği kokusunu. İrkildi beyni. ' Bu ne? Ben bu kokuyu tanımıyorum ' dedi, isyanlar içinde. Geri çekildi, adam.

.../...

kokunu bırak bana
yokluğuna dayanacak gücüm olsun
tenimden sızıp damarlarıma
özledikçe
seni yaşatsın bana

.../...

Kadın, yüreğine baktı.
Adam, yüreğine baktı.

.../...

bırak sevgin kalsın yüreğimde
tadın kalsın dilimde
ne olur
ve özlemin
en ücra köşelerimde
kimselerin görmediği saatlerde
seni yaşayabileyim
sensizliğimde....

.../...

Kadın ve Adam bakıştılar.
Bir umutla aralandı dudakları.
' Seni Seviyorum '
.
.
.
.
' Hoşça kal ' dediler birbirlerine.

...Son...

Eser Akpınar
20.07.2010
İzmir