Son ( suz ) Baharlar

Son bir bahar kaldı.Sancıdan yorulmuş ruhlara her mevsim hazandı.Aşkzedeler son bir baharı bekledi.Öyle ki; tüm umutlarını, tüm hayallerini erteledi.

Sonsuzluğa çıkmayan her bahar kendini kışa bırakmaya mahkumdu.Seven yürekler ebedi olanı istedi.Ama sadece istemek yetmezdi.Yürekler gazele durmalıydı.Acılarla olgunlaşmalıydı, ölümü içinde öldürmeden önce.

Güneş uykuya durdu.Toprak da bulut da sustu.Ne bir damla yağmur, ne de taze bir filiz.Çöle duran yürekler, sonsuzluğa yürüdü..

Öteleri bilmeyenlere, mevsimler başka görünürdü.Onlar kıştan ve sonbahardan azade, hep yazlara, hep ilkbaharlara aşıktı.Kalbi ötelerden habersizlere dünya bomboştu bu yüzden..
Seven yürekler sonsuzluğu seçti.Durmak bilmeyen mevsimlerden geçti öyle ki..Bahar gelse de anladılar ki; kış çok beklemeyecekti..

Ezeli olanla aydınlandı kalpler.Güneş uykusundan uyandı.Toprak gülümsedi yerden.Nice güller, nice laleler devşirdi seven gönüller..

Sonbahar sustu öyle ki..Sonsuz baharlara selam durdu sevenler...