Sözcük Hasadı

     Akşam olup da güneş dağların ardını aşınca hemen hazırlanırım. Sözcük kapanımı alır sokaklara koşarım. Günden kalan, işe yaramadığı düşünülen ve düşünülmeden ağızlardan dökülen sözcükleri toplamaya başlarım. Konuşur insanlar, saçılır her yere sözcükler. Kimse onları fark etmez. Ama ben görürüm. İnce eleğimi savura savura her yerlerden toplarım onları. Kuruşlu market poşetlerim var arka ceplerimde. Rüzgara karşı sallayıveririm poşetlerimi, şöyle bir dolar önce hava ile,ardından tek tek ellerimle dolduruveririm sözcüklerimi. Dikkatliyim, özen gösteririm hep. Türkçe sözcükleri seçerim. Arada bilemediğim de olur. Yıldızlar başımda çiçek açar, işte o zaman anlarım gitme vaktinin geldiğini. Kimseler görmeden usulacık süzülürüm aralık kapımdan. Önce söküm sonra yapım işi başlar sabaha dek. O sözü alır buraya, bu sözü alır oraya yerleştiririm. Yerini sevmeyen olursa o söz içerler, ben anlarım. Hemen yerini değiştiririm. Gün ağarana kadar dizer dizer silerim. Sanki sözlerin dilencisiyim. Sahipsiz, kimsesiz sözlerin beklentisiyim. Onları dile getirenlerdenim. Ama şunu da söylemeliyim. Sözcüklerin peşinden giden tek kişi ben değilim. Başkasının sorumluluk sahasına girmeyenlerdenim. Yanlışlıkla girsem anlarım ki, düzgün durmaz bu defterde. Eğrelti ot gibi baş kaldırır çimende. Ertesi günün akşamı aldığım yere bırakıveririm, selam da veririm Ben haddimi bilirim.