Sus Kalbim!

Sus kalbim!..Konuşma artık sen de!..Bir dil yetmez mi yeterince?..Bir de kalbin hezeyanlarını dinletme beynime..Sus artık n'olur!..Sus ki susuşun, varışım olsun hakikate..Çözülmesi güç bilmeceye..
...........

Varlık huzura erecek mi sevgili?..Sonsuzluk verecek mi kaybettiğimizi sandığımız şeyleri?..Zaman saracak mı ayrılık sandığımız büyük yarayı?..Hiçbir şarkı dindirmiyor sızımı..Hiçbir melodi anlatmıyor artık acı denilen arsızı...Gelince gitmek istemeyen izinsiz hırsızı..Neleri çaldı acı bizden..Neleri öğretti acı içinde geçen zaman.

Yazacak hiçbir şeyi olmayanların, acıdan yana hiçbir tecrübeleri de olmamalı..Ya da anlatacak hiçbir şey bulamayanlar, hayatı hep tepelerde yaşamış olmalı..Yerler oksijen bakımından daha yaşanılır şimdilerde..Acılar hissetmek bakımından daha geliştirici hem de..

Güneş ışıkları, toprak ve acılardan oksijen..Bunlarla yaşıyorum bugünlerde..Ezanların içli sedası eşlik ediyor sonsuzluğuma..Kavuşmaları müjdeliyor, ağaçlardan düşen her yaprak..Baharı haber veriyor bu dönüşüm sesszce..Sus! diyorum kalbime, her fışkırdığında..yerli yersiz haykırışlarda..Uslu olmayı öğretiyorum ona bugünlerde..

Kalp bu..Ayarı yok..Bozuk çeşme gibi akmak ister..Bulunca bir sevgi kaynağı o da taşmak ister..

Bugünlerde böyleyim işte..Yine kalbimin derdinde, yine kalbimin peşindeyim..
Saba makamı eşlik ediyor yalnızlığıma..Huzur, rüzgar hışırtısında cevap veriyor kanayan yanlarıma..
Kadere teslim oluyorum...