Tabu Totem Ve Put 8

8-] Kişinin sosyal birlikti komün güçle giriştiği noktalar, zamanla şartlanmaların da tabu kaynağı oldular. Tabular yapılabilir ve yapılmaz edimce olanlardan kaynaklanıyordu. Tabular o dönemin yaşam ve ilişki biçimine göre, kendi doğru çıkarmalarını içerirken, geleceğe doğru değişen sosyal ve toplumsal ilişki biçimlerine göre, yeni bağıntılı biçimlere de ters düşer olacaktı aktarımlar puttu.

Bu tabucu ilişkiler, insanla sosyal çevresinin bir zaman zemin düzlemine göre doğru ilişkileridirler. Tıpkı biyolojimizin bir çevre koşuluna göre, çok doğru, hayati tepkiler oluşturmasına benzerler. Yararlı bir biyolojinin doğru tepkisi de, çevrenin değişmesi ile körü körüne olan ve yanlışına olan, ölümcülüne dönüşebilen, bir takipti izlek durumlar da olmaktadırlar.

Tıpkı su kaplumbağalarının bir zamanlar sahille teması yakın olan kumsal doğru noktalara yumurtalarını bırakmaları vardı. Sahilin hayli içlere çekilmesi ilen yumurta bırakılan bu kumsal yol denize uzaklaşmıştı.

Uzayan yol, eskiden olmayan martı tehlikesine karşı maruz kalmada, su kaplumbağası neslinin yok oluş aşamasını başlatmıştır. Bu izlek (puttu) yolla, kaplumbağaların hala o noktalara yumurta bırakıyor olmalarını, bu izlek kaplumbağa nesli açısından, ölümcül bir yaşam serüvenine dönüştürmüştür.

Tabu da aynen böyle, biyolojik uyum gibidir. Tabu kişinin kendi sosyal çevresine uyumudur. Zaman ve zeminin değişmesi içinde, tabucu izlek, körü körüne bir izlek put durumuna düşmektedir. Sosyal yapı içindeki tabucu gelişme, biyolojinin çevre içindeki gelişmesine karşılık denk düşmektedirler. Tabu insan algısının sürekli değişken işlevle bir uyumlanması iken, put bu uyumlanmaların gelip geçen, donmuş, tarihsel göreliği içinde ve tarihsel işlev ilişkisi ile kalmış halini, kullanır olmaktır.

İnsanın sosyal birlik içindeki, dışa yönelimleri, birliğin ortak yönelim kullanımına doğru açık olan bir iletişme kanalıdır. Kendi dışında değişip dönüşen bu onlarca olan sosyal tabudur noktası, totem simgesi ile birleştirilmiştir. Artık totem konuşan, konuşulan, somut noktalar kümesinin varlığıdır.

Şu unutulmasın totem kendi sosyal ortamının birleşen olgu algısı ise de, ilerideki ittifaklar içinde, ittifaka katılan her bir diğer sosyal birliklerin farklı totem anlayışları ile birlikte çoklu bir algının kendisi olacaktır.

Kutsallığın kökeninde, insan temel düzlem ihtiyaçlarının, unutma ve alışma sağlayış şekli vardır. Bu karşılanma içteki eğilimlerin, dışta kişiyi giriştirmesi ile olmaktadır. Dışta girişme yapan kişilere de dış ortamın kişilere baskısını yapan, kişiye haz elem yoğunluklu basınç yapan etkimeler yansıması vardır. Yansımaların kişide uyandırdığı hoşlanma ya da kaçınmadı hareketleri kişilerin kendisini korumadan kaynaklıdır. Bu algı etkiler kişi dünyasında olumlu olumsuz duyguların belirmesidirler.

Bu gibi uyanan duygularla kişiler davranışlarını belli ederler. Kişiler bu tür sanı kanı çıkarımlarıyla devinirler. Duygular insanda korku ve saygının kaynağı olmaktadır. İnsandaki kararlı düzeye geçişle kaygıların beslendiği alanların kesişimi; insan korku ve saygısının kaynağını tetikleyebilmektedir. Sosyal birlikler içinde bu sağlayış noktaları; yani insanın söyleşme noktaları, insan düzlemine değin doğrudan hitap eder olmalarıyla bir korku ve saygının kaynağıdırlar.

Kutsallık, korku ve saygının karışık girişimli olduğu bir tutumluma rezonanstır. Sosyal birliğin aitti olan bu sağlayıştı değinim noktaları etkileyicidir. Sosyal birliğin sosyal birlik olmaktan kaynaklı, etkileyici zorunlu bağıntıları ve ilişkileri de sizin bilememenizin kör noktası olup, sizde unutulur. Bu durumun yarattığı bilmezlikti minnet boşluğu da kutsallık hanesine yazılır. Halbuki boşluğun bilme doyum noktası da, o sosyal birlik etkinin devinmse çıkarımlarıyla dolarlar.

Şimdi yine totemdi put algısına dönersek, şöyle bir anlama pekiştirebiliriz. İnsan kendi içti duygu ve yansımalarını dışa alıp, dışta bir değinme noktası ile kendi arasında, operasyon el bir girişmeler sonunda, eğilimlerini geliştirip dönüştürdüğü ve tekrar değişmiş dönüşmüş olanı içine aldığı seçme ayıklamalı bir bağıntılılıktır.

Bu girişmeler noktası kişi anlamalı mana algısı olduğu gibi sosyal yaşam ve toplum yaşam anlayışlı MANA algısının dönüştüğü noktalardır da. Yani bu değinimdi girişme noktalarının sağlayışlarını sürekli ve tek düze biçimde ortaya konması vardır. Ortaya konan bu bağıntılar, o nokta ile yeni nesil arasına zaman bağıntısının girmesi nedeni ile yeni nesilde, asıl nedendi sosyal temel bağıntıların unutulması olurlar. Artık bu tutumlar, olup bitenin alışılması ile davranma şekline dönüşmektedir. Yani bu yapıla gelenlerin bir çeşit düzenliliği de sosyal birliğe otorite olarak zorunlu bir yansımadır.

Böylece totemdi, puttu deneysel birikmeler, gerektikçe yeni ortaya çıkan durumlarla değişmeleri de ortaya koydu. Birikmeli eski tavırların alışılması ile yeni değişmelerin alışmalardan sapar olanın tedirginliği vardı. Bu tedirginlikler insanların ve sosyal yapının o eski klikti (donmuş) tepkilerini de belirtmeye başlamıştı. Alışma tutumlar, kişilerin bir çeşit yakın hoşlanmalarını ve bilmezliklerinin tercihleriydi. Tercihler, değişme karşısında bozulmayı önlemenin, dirençti; statükosunun korunması çevrimiydi.

Değişmeye değin girişmeler karşısında, değişmemenin baskısı arttı. Başlardaki bu sosyal birlikti olan otoriter totemdi algı güçler, özellikle de ittifaklar içinde de duvar ve perde gerisinde insanlara talimatlar vermeye başladı. Bu hal totemin daha somut konuşulan ve danışılanı hali olmuştu. Tabii ki buradaki konuşulan danışılan güç, sosyal şekillenmeğe başlamış olan ortalama bir ortak akıldı.

Sürecek