Tiryaki

Bu yıl da bendesin ve bu yıl da unutulmadın yaşamak ve ölmek, yemek ve içmek gibi. Bu yıl da bende kaldın, yollar gibi. Kalbin, renkli nevresimlerle döşenmiş bir kayboluş yatağı olsa da benim için; bu yıl da gitmedin kalbimin naçar kapısından. Kovdum, kovdum, yol bilmez iz bilmez serseri aşk nefesi ensenden ayrılmadı ki.

Yeni girdaplar keşfettim, canımın yandığı yeni öyküler dinledi kulaklarım, Kalbime değmeden hiçbiri. Bu yıl da çok özlediğim ve çoktan öldüğümsün. Mekânı cennet olan aşkların koruyucusuyla şeytan avcısı nefretleri talan ederek seni bende görmek acısını tattım yine...

Peki, bu yıl kalbin kiminle senin? Fırtınalı aşklar gökyüzünü boyayarak sana lacivert gerekçeleriyle kırmızı aşklarını getirmişlerdir. Geçen her yılda yalnızca bir kişiyi sevmenin nasıl bir şey olduğunu öğrendiğimden beri giden yılların gelenlere kederli şarkılar söyleyip özürlerini ilettiklerini duydum.

Okur, her zamanki gibi yaralı yazarı sevemedi. Başka kalemlerim olsa da başka bir kalbim yok ki...