Türk Oğlu Türk'üm

Serzenişte bulunuyorum çevremdekilere. Anlamsız tabirlerin oluşmasında baş rol oynuyorlar hepsi de.Nereye kadar bu benim dermansız derdim.Derdimin çaresi yok elbet biliyorum; fakat bu derdin üstüne keşke dertler eklenmese. Okyanuslara meydan okuyan bu yürek, bir tek şeyden korkar.Sakın sevinme zalim! Senden değil!


Beni ne anam ne de babam avutur, beni öfkem avutur insanlara karşı.Beni sevdam avutamadı. Avutamamakla kalmadı! Daha çok yaraladı. Olsun be yüreğim, hasret dedik ya biz ona yıllarca, nefret veririz adını. Bakarsın kışın ortasında bir gül açar. Sevgi veririz yeni güzelimizin adına.Yüreğine de aynı ismi verdik mi.! Oh ne güzel dedik bak...


İşte zalim! Kafana kafana çaktım bu düşünceleri. İçim rahat artık.Bana bir daha böyle saçma sapan ifadeler kullanmazsın sanırım.


Varsın ortam çocuğu sen ol, ben ülkemin halini böyle izliyorum ya üzülüyorum sayenizde.Gözlerim hep Çanakkale'ye gidiyor. Her gittiğinde de dolu dolu oluyor ve tuzlu damlalar akıyor toprağa gözlerimden.Hüzünler çoğalıyor bu deli yürekte. Dilerim yenilgi görmezsin benim sana uğrattığım ağır hezimetten sonra.Dilerim benim milletim, acı,dert,keder yüzü görmez. Bizim yüreğimizde varsa eğer bir Mehter-i Marş, işte o zaman göklerdeyiz. Yerde İman, gökte ise kan kokusu.



Unutma ki! Ben ortam gördüm diye havalara gireceğime; ortam beni gördü diye havalara girsin. Ben Türk çocuğuyum. Ortam çocuğu değil...