uzun zaman sonra

uzun zamandır ilk defa duydum sesini. unutmuşum artık sesinin güzelliğini. kapattım kulaklarımı, kapattım çünkü ağzından çıkan her hece bir bıçak gibi bedenime saptanıyordu. o an haykırmak istedim yüzüne. "biz böyle mi olacaktık?" diye. aynı kaldırımda iki yabancı gibi yürüyorduk. gözlerim seni aramak yerine sana nefretle bakıyordu. aynı havadan nefes almak bu kadar mı acıtır bir insanın canını.
seni gördüğüm gün sebepsiz mutlu olur oldum. olmaz, bunu yapma bana daha derine batırma hançerini. seni görmek, sesini duymak, uzun uzun seyretmeyeli seni çok uzun zaman olmuş. artık dilinden bıçaklar saçılmıyor bedenime. artık gözlerinden alevler fışkırmıyor. öyle masumca izledim ki seni bir hediyeydin sanki bugün bana. gözlerinin güzelliği...
dalgalarda durulmuş. kaldırımlarda küşmüş bize.baksana ayrı ayrı yürütüyor bizi , el ele değil. ister isyan de ,ister sitem ama kalbime ve bedenime bugün binbir bıçak saptadın. uçurumun kenarındaydım sanki, sesini duyduğum anda. bilmiyorum artık hiçbirşey. bunu bize yapan kader neden ikimizide her an aynı yerde bulunduruyor anlamıyorum. hayat bize sanki oyun oynuyor.
bugün sesini duyduğum anda birkez daha öldüm. artık imkanı yok canlanmamın...