Yağmur Damlası

bir yağmur damlası gibi hissediyorum kendimi...
bir camda ve binlerce damlacık içinde. biraz yavaş yavaş ilerliyorum önce buğulanmış camlarda. durup kalım hayat karşışında işte o damlacıklar gibi bir engel karşısında. nereye gidiyorum ben.apayrı dünyalar onlarca damlacık olmasına rağmen sessizce bekliyorum bir köşeye çekildim ve bekliyorum.
...ve işte ilerliyorum şimdi ama yinede korkuyorum hayat karşışında. sırlarım korkutuyor.susuyorum ama nedenini bende bilmiyorum. dayanacak gücüm kalmamasına rağmen direniyorum ama kimin için onu bile bilmiyorum. ilerlesemde yolun sonu hep aynı aslında. yalun sonunda yine akp gideceğim. zaman karşısında kimse duramıyor. ilerlemek güzel ama kaybetmek korkusu yiyiyor içimi.neyi kaybedeceğimki sanki neyim var zaten. zaman ilerledikce kaybedeceğim gibi geliyor hayat karşısında. yağmur damlalarıda böyle değilmi küçücük zaman sonunda kıp karışıyorlar toprağa. söylermisiniz bizim hayat manasında yağmur damlalarından ne farkımız var? kısacık bir ömür her dakika kıp giden bir zaman ve nasıl yaşarsan yaşa sonunda bedeninin karışacağı bir toprak...