Yazmak!

Vakti teheccüt...
nasıl bir mutlulukla uyandım ,kalktım yatağımdan.ilk işim abdest alıp ibadethane saydığım mis kokulu salonuma gitmek ,yatarken kıldığım namaz akabinde Kaldırmadığım,ucunu hafifçe kıvırarak ,birkaç saat sonra yine buluşuruz bakışı attığım seccademe oturmak oldu .uçan halım seccademin bu kez beni çok farklı bir diyara götüreceği kesindi!hayırlar olsun hayırlara çıkar yarabbi diyerek düşünmeye başladım gördüğüm düşü .hayır hayır olmasına da,neydi acep o hayır ?rüyamda secdeye kapanırken gördüm kendimi .şaşılacak olan ellerim ...hem kocaman hem çok güzel hem de bembeyazdı .içimden de "kabul et elif kabasın işte kocaman ellerin "diyerek söylenirken uyandım .acaba dedim kabeye sürüp sürüp "ellerime Şafii isminle tecelli et Rabbim !kime dokunsam şifa sebebi eyle beni "diye ettiğim duamı kabul gördü ?" Yoksa şu koca ellerimle yazdığım ve yazacaklarım gönülleri yara bere içinde yaşayanlara bir yara bandı mı olur ya da olacak "diye düşündüm .öyle ya hastalık sadece kum dökmekten, mide ağrısından ,menisküsten ibaret değil ya ...gönlümüzün hastalıklarına nasıl bir reçete bulmalı ?insan ki korktuğuna koşa koşa gider derdi annem. Nasıl öğretmeli ,nasıl anlatmalı ,nasıl yazmalı... insanın korkusunu yenecek olmasını!
Kalktım seccademden ...bir ümit içimde ..."yazmalısın elif "diyorum .bu arada Mekke'den getirdiğim,kabenin orjinal kokusunun bulunduğu cam şişeyi içindeki kamışla karıştırıp kokunun biraz daha dağılmasını sağlıyorum. sonra ,zaman zaman yaptığım bir alışkanlığımı yineliyorum .raf yaptırıp içini kitaplarımla doldurduğum vitrinimi açıp ,rastgele bir kitap seçip ,rastgele bir sayfasını açıyorum .karşıma çıkan ilk cümle "nûn.velgalemi vela yesturun!"
"Kaleme ve yazdıklarına yemin olsun ki!"ile tefekküre dalıyor ve karar veriyorum .yazmalıyım !
bugünki imsak vaktini böyle karşılamış oluyorum .ezan okunuyor... Allah azze ve Celle!