Yol Olmak

telaşlardan uzak bir telaşla sürüyordu hayatlar..geçen zamanı zarardan sayıyordu insanlar..oysa tecrübe hatalarımıza verilen addı..insanlar yeni hatalar yapmamak için zamandan çaldı..kader hükmünü icra ediyordu bir bir..bilmeyenler bunu yanılgı saydı..

artık yormuyor beni hatıralar..başıma gelmesini istemediğim manzaralar..gelmesi gereken geliyor, gitmesi gerekince veda etmeden gidiyor gidenler..ağlayarak bekliyor gidenleri yerinde kalanlar..ben se bir trendeymiş gibi daldım kainata..beni terkettiğini sandığım, geride kalanlara..

planlardan öte yaşamakmış hayat..her gelene süpriz gibi bakmakmış..bir anlık filmler gibiymiş mutluluklar..her gidene sadakatle bakmakmış..bir gün gelir mi diye soramadan, kendini akışa bırakmakmış..ama yaprak misali değil..yaprağı musahhar kılanın verdiği güçle..

artık kırmıyor beni insanlar..kendini kolladığını sananlar..yalnızlığı erdem sayanlar..saklanarak etrafına bakanlar..sevmek bir ihsanmış..dünya onsuz yalanmış..ama sevgili olmadan da hayatlar, baharlara koşarmış..anladım hepsini yaşadıkça..insanlarla kaynaştıkça..

sabrı öğrendiğimi sandığımda henüz bir çocuktum..insanlardan geldiğini sandığım elemlerden buruktum..yollar gibi acılar da kemale götüren bir yoldaş..seven yürekler daima yollarla sırdaş..en çok yollar anladı beni..geçtikçe terkettiğim mazimi..en çok yollara vurdum kendimi..sonunda yol olmak çözdü düğümü..