Yüreği Kocaman Adam

Bir buluşmaya hazırlanıyor aynı hasreti aynı özlemi aynı acıyı ve aynı sevgiyi taşıyan yürekler...
Odaklandıkları yer kocaman bir yürek ve sessizliği ile konuşuyor şimdi. Haber vermedi sevdiklerine demedi ? ben yarın gidiyorum? diye... Bilse gideceğini mutlaka ama mutlaka haber verir ve en güzel sözlerle şimdi ağlayan yüreklerini tek, tek sever öper ve öyle veda ederdi. Bilmiyordu. Bilmiyordu o da uzun bir yolculuğa çıkacağını, bilseydi böyle mi giderdi, kıyar mıydı arkasında bıraktıklarına. O hiç böyle bırakıp gitmezdi. Kızardı, kırardı bazen ama gitmezdi. Yüreği kocaman kendi kocaman ama bir masum çocuk yüreği taşırdı. Yapmazdı gitmezdi böyle ansızın, masum yine masum yüreği kocaman adam. Ona da haber veren olmadı, olsaydı tüm hazırlıkları yapar ve öyle giderdi. Demediler, bildirmediler ne bir mesajla, ne de postacı çaldı kapıyı beyaz bir kâğıtla. Bir gün öncesinin mutluluğuyla uyandı yeni Mavi sabaha. Güneş onun dediği gibi sarı saçlarını bırakmıştı rüzgâra ve güneş saçlısını ağırlayacaktı şiirler okuyacaktı ona... Kim bilir ne diyecekti sevdalısına yüreğinde yazıyordu satırlarını hazırlıyordu büyülü sözlerini ya da aklından geçiriyordu bir gün öncesini ve gülümsüyordu yeni güne, her şey güzel olacak yarınlarımızda diyordu kendi kendine... Kimdi kapıyı çalan bu habersiz misafir kimdi onu düşlerinden koparan sefil. Kimdi sevdasına göz diken, kimdi serçelerinin kanatlarını bağlayan... Kaç kişiydiler ki böyle ansızın alıp gittiler? O kocaman adam gitmezdi. Gitmezdi, mutlaka kalabalık geldiler. Yeter miydi güçleri götürmeye, yeter miydi ayırmaya kuzularından, yeter miydi sevdasından ayırmalarına güçleri, arkadan vurmasaydılar.
Şimdi veda edemeden ardında bıraktığı yürekler birleşti kocaman bir adamın kocaman yüreği oldular yeniden... Alıp gidenler sanmasın ki onu tümden götürdüler. Bir bedenini alabildiler, yüreği, ya yüreği? Onu götüremediler...

Esenlikle ve sevgiyle... Melekler öpsün yüreğinizden

İZMİR KARŞIYAKA 2008

TEMMUZ ERTESİ CİNNETLER