Zarif Bir Şekilde Rabbimin Yarattığı Bir Sonbahar Etrafımızı Saran Sarı Sarı Yapraklar. Son bahara giriyoruz hep birlikte bende sözcüklerimin içine sonbaharı katarak bir gezintiye çıkayım sizlerle. Son baharın yankısını beraberce duymak anlatmak istediğini anlamak için buyurun çıkalım bir yolculuğa.
Hayat hiçlik duygusunu tamamen yıkan, bak etrafına var olanla hiç dediğin her şeyi varlıkla donat, üzüntümü var gülümsemeyle donat, ayrılık mı var yakınlıkla donat, kavga mı var barışla onar. Çağrışımlar bizler içindir hayvanlar çiçekler böcekler için değildir ki! Düşlerimde gezinirken son baharla, Sonbahar denilince aklıma yazın yeşeren şimdi sararmış sarı renge bürünmüş dalından kopan düşen yapraklar gelir. Yazın aman ne sıcak yandık dediğimiz günlerin sona doğru gitmesiyle sıcak günleri, artık sona erer. Gündüzleri sıcaklarda yanarken, koşarak geceleri serinlemeye başlamasıyla serinlediğimiz o günlere doğru gidiyoruz, bu sonbaharda. Gündüz ben kısa kollu elbiselerle gezerken, şimdi bu üstleri kısa kollularla hafiften üşütmeye başladım. Sepette basılı duran, ince ceketi çıkararak hazır hale getirdim. Ömür gibi vakti gelince gidenler gibi, yapraklar dökülmeye, yaz boyunca hasret kalınan yağmurlar yağmaya başlar, gidenlerin yerini alacak olan yeni doğumlara işaret edercesine, şimdi kurudum yazın yine yeşereceğim dercesine. Hele uzun zamandır yağmamışsa yağmur o ilk yağmurun kokusu sarar alemi enfes kokusuyla.
Zarif bir şekilde Rabbimin yarattığı bir sonbahar başlangıcına girdik, etrafımızı saran sarı sarı yapraklar. Yaza istemeyerek olsa da veda ettiğimiz el salladığım duygularımızla yaz ve yazın neşesi az eksilerek geride kalarak gitmekte yeni duyguların inşası için sonbahar gelmektedir. Bir şeyleri anlatarak gelmektedir. Gerçek manada birer mesaj içeren mevsimler, umudun bir habercisi olarak kapımız çalmaktadır. Hüznü temsil etse de, hayallerine devam et yeniden hayaller kur vazgeçme, coşkulu o yüreğinde bana da yer ayırt diye gelen sonbahar, hoş geldin.
Fâni ömür biter, bir uzun sonbahar olur. Yaprak, çiçek ve kuş dağılır, tarumar olur. Mevsim boyunca kendini hissettirir veda; Artık bu dağdağayla uğuldar deniz ve dağ. Yazdan kalan ne varsa olurken haşır neşir; Günler hazinleşir, geceler uhrevileşir; Teşrinlerin bu hüznü geçer ta iliklere. Anlar ki yolcu, yol görünür serviliklere. Dünyanın ufku, gözlere gittikçe târ olur, Her gün sürüklenip yaşamak ruha bâr olur. İnsan duyar yerin dile gelmiş sükûtunu; Bir başka musikiye geçiş farz eder bunu; Teslim olunca vadesi gelmiş zevaline, Benzer cihana gelmeden evvelki hâline. Yaprak nasıl düşerse akıp kaybolan suya, Ruh öyle yollanır uyanılmaz bir uykuya, Duymaz bu anda taş gibi kalbinde bir sızı: Fark etmez anne toprak ölüm maceramızı. Yahya Kemâl Beyatlı
En güzel rüyaların bile bir sonu vardır: Bir bahar rüzgârından alarak bir sabah hız Mevsimlerin ömrünü yaşamıştı aşkımız. Onu şimdi kaybettim ve şimdi sonbahardır. Yaşar Nabi Bayır
Eylülde gel Eylülde okul yoluna Konuşmadan yürüyelim gireyim koluna Görenler dönmüş hem de mutlu diyecekler Ağaçlar sevinçten başımıza konfeti gibi Yaprak dökecekler Alpay Şarkı sözü
Şarkılar şiirleriyle sonbahar ayrı bir güzellik katarak geldi. Selamlarımla. Mehmet Aluç 