Alışveriş Bahanesi

Her gün ama her gün alışveriş yapmayı âdet edinmişti Akif o marketten. Kimse de bundan şüphelenmiyordu. Mahalleli “Evde kalabalık var herhalde” diye düşünüyor, o ise her gelişinde aynı kasaya, Nazlı’nın olduğu sıraya giriyordu.

Nazlı kasada çalışıyor, arada sırada Akif’le uzun uzun konuşuyordu. Nazlı, eve sarhoş gelen kocasının hakaret dolu tehditlerini anlatırken, gözlerinden akan yaşları Akif elleriyle silip teselli ediyordu.

Aylar böyle geçti. Sonunda Nazlı, yavaş yavaş sormaya başladı:

— Senin kaç çocuk var?

— Üç.

Sonra kaşlarını çattı.

— Her gün alışveriş yaptığına göre kalabalık bir aile olmalısınız. Sahi sen ne iş yapıyorsun?

Akif, hafif sırıtıp cevap verdi:

— Üç çocuk babasıyım.

Nazlı birden hışımla doğruldu:

— Yok, dedi. İstediğin şeker yok.

— Yağ?

— Yok.

— Un?

— Yok.

— Peçete de mi yok?

— Sen laftan anlamıyor musun? Bundan sonra sana hiçbir şey yok!

Akif, tam neye uğradığını şaşırmışken, Nazlı’nın gözlerinde bir kıvılcım belirdi. Tatlı bir şaka olduğunu anlayınca Akif’in omzuna çimdik attı.

— Hayvan! Korkuttun beni.

Adı aşktı işte,ne zamanı belliydi ne de adresi...