Anomali

Kuş kondu bir ağacın dalına ancak bir gariplik vardı ağaçta;

kararmış, ölü gibi olan, ruhsuz, hastlalıklı bir ağaç

sonra uçmaya karar verecekti uzaklara, çok uzaklara, uçabildiği kadar uzağa

sesler duyulmaya başladı o sırada, fısıldayan sesler, aklı kontrol eden sesler:

''Kurban ver, davan için kurban ver ve onları günahlarından arındır.

Bir gün sana teşekkür edecekler, bakirleşecek olan günahsız gölgeler.''

Ağaç sarsılmıştı, iki kere baltalanmıştı ağaç, sonrasıysa sessizlik:

Fısıltılı bir sessizlik.  

''Bakireleşmemiş olan günahkârları, onları arındıracaksın günahlarından.''

diyerek fısıldadı, bir çocuk, öğretmeni o sırada ders anlatmaktaydı

ardından gümbürtü koptu okulda:

Kızlar tuvaletinde fısıltılı bir sessizlik.

Apar topar tahliye edildi okuldan ve evine götürüldü.

Hava yağmurlu, karanlıklaşmayı bekleyebilecek kadar yağmurluydu;

gökyüzü boş, depresifleşmeyi bekleyemeyecek kadar boştu.

Olsa gerek en iyi şey, uyku, o da öyle yaptı, gözlerini kapattı ve uykuya daldı.

''Uzaklarda bir kasaba, çok uzaklarda, kuşların bile uçamayacağı kadar uzakta

kurban ver, davamız için kurban ver ve onları günahlarından arındır.''

dedi ona rüyasında bir gölge.

Rüyasındaki gölgenin ona söylediği kasabayı hatırladı ve yola koyuldu.

Hava oldukça iç aydınlatıcı ancak bir kadının bunaltıcı ve sahte gülümseyişi gibiydi.

Sigarasını söndürdü, arabasının frenini çekti, arabadan indi.

-kasabanın yanından geçen birkaç insan daha ortadan kaybolmuştu.-

sanki bir ana gece olmuş ve iç karartıcı bir hava hâkim olmuştu çevreye.

Yaklaştı ilk gördüğü eve, çaldı evin kapısını ama açan olmadı kapıyı.

Üç kez mesleğini, amacını ve gerekçesini tanıttı,

en sonunda kapının açık olduğunu fark etti, içeri girdi, simsiyahtı içerisi;

duvarda birçok anlamadığı sembol vardı, garip semboller, ruhlu semboller

sonra içeride bir fısıldayış başladı, kulaklarını kabarttı, fısıltılara yaklaştı.

''Onları günahlarından arındır. Onları günahlarından arındır. Onları-''

ses dalgaları, kafasını çevirmişçesine ona doğru yönelmişti.

Fısıltı kaybolduktan sonra terlemeye başladı, soğuk terler aktı alnından.

Kapıdan çıkacaktı ki kafasına ağaç dalları dolanmış uzun boylu bir adam belirdi,

yakaladı onu boğazından önce fırlattı onu içeriye sonra.

gözgöze geldiler bir ara, yüzünü kaplayan bir kurt derisi vardı, gözleri kahverengiydi

ve bakıştıkça saldırgan davranışı daha da arttı, kafasındaki dallarla ona saldırdı

ayrıca agresif bir şekilde garip kelimeler fısıldıyordu, saçma şeylerdi kelimeleri.

Kısa bir süre sonra bayılmış, yüzünde kurt derisi olan adam ise onu sırtına almıştı.

Gözlerini kasabanın derinliklerine inmişçesine evlerin ortasında, boş bir alanda açtı.

Her yerde ölüm sessizliği vardı, çok sessizdi:

Ruhsuz bir sessizlik.

Silah kılıfı boştu, rozeti bile alınmıştı üzerinden

gökyüzünde Ay beste yaparken bulutlar, orkestra şeklinde melodileşiyorlardı.

Bir feneri kalmıştı üzerinde, çıkardı ve yaktı fenerini: Aydınlandı zifiri karanlık.

Küçük kasaba, bir şehir hâline gelmişçesine çok geniş hissettiriyordu.

Bir evin kapısı gıcırdadı -manipüle edici bir gıcırdayıştı, bu, farklıydı.-

ardından neler olduğunu öğrenmek için yaklaştı eve ağır adımlarla

zifiri ve ruhsuz olan sessizlik, bu eve hâkim değil gibiydi ya da değildi.

Çünkü bir kaset çalmaktaydı içeride, bir müzik, birçok melodi;

içeri girdikçe melodi, agresifleşmeye başlamış, ses frekansı genişlemişti.

En sonunda kuş seslerinin çıktığı kasetten kalın bağırış sesleri çıkmaya başladı,

o kapıysa arkasında gıcırdamaya devam ediyordu hiçbir şey olmamış gibi.

Mutfağa yaklaştı ve orada Aşçı'yla karşılaştı, doğrusu Aşçı'dan ne kaldıysa;

kafasına bir domuzun kafası yerleştirilmiş, kolları bir kadına göre iriceleştirilmiş,

bunun dışında bir kadına benzetilmişti: Zarif omuzlar, koca kollar.

Aşçı'ya baktı bir süre, en sonunda şarkı sona erdi, Aşçı uyandı ve saldırmaya başladı.

Yoktu yapabileceği herhangi bir şey, koştu gıcırdayan kapıya doğru

ancak o kapı, arkasından kapatılmış, kendini savunmaya zorlamıştı onu.

Koşuşturmanın-kaçışmanın sonunda Aşçı ele geçirdi

ve günahlarından, safsızlığından, kötülüğünden arındırdı onu.

Böylece bir gölge daha aralarına katılmış oldu.