Çay

Anasıdan ayrılmış kuzu,sütten kesilmiş bebek,oyuncağı elinden  alınmış bir çocuk ve savaştan yenik ayrılmış asker gibiyim  bu aralar, dayanmak çok zor.Evet,hiç de kolay değil Cahit Sıtkı"nın dediği gibi yolun yarısına gelmiş bulunmaktayım ve bunca yıl bir alışkanlıktan öte,onun sayesinde yapılan hoş sohbetleri,anıları unutamıyorum.Hava soğuksa,üşüdüysek,hastaysak,efkarlıysak yapacağımız iş belliydi,bir demlik çay demleyip son damlasına kadar içmek.

Son zamanlarda çok çay içiyordum,bunun farkındayım,ancak  sağlık sorunlarım nedeniyle bunca yıl bu alışkanlığımdan vazgeçtim.Bir eksiklik  hissediyor insan ama zamanla da alışıyor. Arkadaşlarıma da bu kararımı kabul ettirmek hiç kolay olmuyor,kimse inanmıyor, şaka yaptığımı sanıyorlar sonra da dalga geçtiğimi.

Bundan çıkardığım birkaç notlar şunlar:

Hiçbirşey vazgeçilmez değildir.

Varlığıyla sevindiklerimizle yokluklarında üzülüyoruz oysa fazlalıklar kesilir biçilir ve atılır.

Bize yararı dokunanların elbet zararı da olacaktır.

Dikkat,yaradanın insana verdiği en yüce özellikleri arasındadır.

Alışkanlıkların anası bağımlılıktır.İnsan, iradesini doğru yerde ve doğru zamanda kullanırsa  başaramayacağı hiçbir şey yoktur.

Can,canandan ötedir;kan ise kalpten.

Öyle özledim ki şimdiden...