Gercek Aşklar

Her insan öldürmez sevdigini...
Bir cicege dokundugunda, sevdigi ile hasret gideren insanlarda varmis, bundan cok uzun yillar önce...
Ask bir zamanlar daga tirmanmakmis, usul usul, yorularak...
Sevenler daglarin yamaclarinda görürlermis ilk kez birbirlerini...
Ilk kez gözler sarilirmis...
O heyecanla, oglan hizli hizli kosmaya baslarmis, dagin öbür yanina, sevdiginin tam karsisina...
Öyleki hic bir engel yokken, bu sefer koca bir dag olurmus aralarinda...
Her asigin adini verdigi bir ask dagi olurmus...Ve ne kadar yüksekse, okadar yüce olurmus aski...
Oglan bagirirmis, geldigini haber vermek icin, ve sonra her ikiside daga tirmanmaya baslarlarmis...Bitmek tükenmek bilmez bir tamsabir, gayret ve umut ile...
Bilirlerimis cünki en sonunda kavusacaklarini...Bilirlermis yolun sonunda sevdiginin olacagini, ve bu zor yolun elbet bitecegini...
Ömürde bitmezmi, bir an yasanilmis, bir varmis birde yokmus gibi...?
Bunun bilincindelermis bir zamanlar asiklar !
Bazen bir gün, bazen bir ay, bazende bir yil sürermis dagin tepesine ulasmalari...
Tirnaklar kirilirmis sevdiginin yolunda, susuzluktan dudaklar kurur, saclar agarirmis...Aclik akilda bile olmazmis...
Yoruldukca dahada asik olurlarmis birbirlerine...
Astiklari her bir kaya onlari bir adim daha yakinlastirirmis birbirlerine...
Her adim dahada büyürmüs hasretleri iclerinde...
Gökyüzüne bakarlarmis geceleri, ellerinde birer dag cicegi... Ve her bir yildiza bakipta cicege dokunurken hasret giderirlermis, sanki sevdiklerinin gözlerine uzunca bakipta, essiz kokan ellerine dokunuyorlarmis gibi...
Bagirlara taslar basilirmis özlemin acisindan...Cok özlenilirmis...
Damaklarda o ilk bakisin tadi olurmus, gittikce cig gibi büyüyen...
Ve bir gün hedef görünürmüs en sonunda...
Dagin tepesini gördüklerinde dahada hizlanirlarmis...
Ve kavusurlarmis...Heyecanli olduklarindan, birsey söyleyemezlermis...
Büyük bir hasreti devirmegi basarmanin sevinci akarmis bir anda, o ilk basta, birbirlerine sarilan gözlerden...
Onlarin sevinci, mutlulugu ve sonsuz asklari iste tam o an baslarmis, o gözyaslari ile...
Okadar aci cekmislerdirki kavusabilmek icin, allahu teala onlari sadece bunun hatirina, sonsuza dek ayirmayacaktir...
Asklari icin daglari asarlarmis, cünki ask ozaman askmis...
Onlar icin sonsuz bir ask, cektikleri en büyük zorluklardan sonra gelenmis...
Bilirlermis her zorun bittigi yerde mutlulugun basladigini...
Zormus asik olmak, emek sarfetmek, göz yasi döküp aci cekmekmis...
Onlar sevdiklerinin gözlerine baktilarmi, cicekler bir baska acarlarmis, kuslar bir baska öterlermis...
Bir bakis yetermis seni cok seviyorum demege...
Cok uzun yillar önce böyle asik olurlarmis insanlar, ve böyle severlermis..
Oysa simdi daglari asmak kalkmis...
Simdiki asiklar dagin tepesinden basliyorlarmis sevmege, o daga tirmanipta aski ilk önce hak etmek yerine...
Sevenler, daha beraber olmadan biliyor olmuslar nasilsa bitecegini...
Sevdiginin gözlerine bakipta mutlu olmak yok olmus...
Mutlulugu haram islerle arar olmuslar artik...Ne yazik...
Iki zamanin asklari kiyaslandiginda, bir korku cökmüyormu insanin icine bir anda...?
Dün öyleymis, bugünde böyle, allahim yarin bizleri neler bekliyor...
Dogacak cocuklarim, benim korkum size...
Ne asklar varmis bir zamanlar...
Nasilda iyi bilirlermis gercek askin büyük zorluklardan sonra geldigini..
Nasilda bilirlermis sadece ugruna ter dökülmüs askin en sonsuz ask oldugunu...
Sevmek bir zamanlar her yigidin harci degilken, nasilda cocuk oyuncagi olmus...
Insallah rabbim, karsimiza sevmegi, sevilmegi bilen ve hak eden birini cikarir...