Güneşi Boyayan Çocuk
Güneşi Boyayan Çocuk
Küçük Ege, elinde parlak sarı bir pastel boyayla pencerenin kenarında oturuyordu. Dışarıda, devasa ve alevli bir portakal gibi gökyüzünde duran Güneş'e bakıyordu. Güneş, Ege'nin odasını, uykulu gözlerini ve masanın üzerindeki dağınık oyuncaklarını altın bir ışıkla yıkıyordu.
"Şey," diye fısıldadı Ege, pasteline. "Bence sen biraz... yalnızsın."
Güneş'in kendisini duyacağından emin değildi ama yine de konuşmaya devam etti. "Bütün gün orada duruyorsun. Çok parlaksın, evet, ama sadece sarı ve biraz da turuncu." Ege, elindeki pasteli kâğıda sertçe bastırarak mükemmel bir daire çizdi ve ortasına kocaman, neşeli bir yüz ekledi.
O anda, Güneş'ten gelen ışık daha da ısındı ve pencere camında tatlı bir titreme oldu. Ege, ışığın titreşimini bir gülümseme gibi hissetti.
"Yalnız değilim ki," diye düşündü Ege. O an hissettiği şeyin Güneş'in düşüncesi olduğuna emindi. "Bütün gün bütün çocukları ısıtıyorum, çiçekleri büyütüyorum, kuşların şarkı söylemesini sağlıyorum. Ama... belki de haklısın."
Ege gözleri faltaşı gibi açılmış, boyasını eline aldı. "Öyleyse, seni daha da mutlu yapabilirim!"
O gün, Ege, bütün sabahını Güneş'i boyamaya adadı.
Önce, pastellerinden masmavi bir boya aldı. Bu boya, Güneş'in sıcaklığından yorulanları serinletecekti. Sonra, taze biçilmiş çim kokusu gibi, yemyeşil zümrüt bir renk ekledi. Bu, dünyadaki tüm ağaçların rengiydi. Ardından, en sevdiği şey olan çilekli dondurmanın rengi olan pembe ve morla karışık eflatun ışınlar çizdi. Bunlar, Güneş'in artık sadece ısıtmakla kalmayıp, aynı zamanda tatlı ve haylaz olduğu anlamına gelecekti.
Ege, çizdiği resmi pencerenin kenarına koydu. Artık Güneş, sarı ve turuncunun ötesinde, dünyadaki bütün renklerin bir kutlamasıydı.
O akşam, Ege uykuya daldığında, Güneş son bir kez parladı. Parlak sarı ışık, Ege'nin çok renkli resmine vurdu. Ve o gece, Ege'nin rüyaları, yeryüzüne inen, bütün renklerden oluşan, gökkuşağı bir Güneş ile doluydu.
Ertesi sabah uyandığında, penceresindeki kâğıt biraz solgundu, ama gökyüzündeki gerçek Güneş...
...Güneş, Ege'ye bir göz kırptı sanki. Ve o an, Ege'ye, dünyadaki en güzel ve en renkli şeyin, bir çocuğun hayal gücü olduğunu fısıldadı.
