İki Kadın - 1

1)
-İnsanlar gitmek için gelirler Rümeysa.
-O yüzden inanıyorum ölümden sonra hayata Melike. Tugay (eski sevgili ) mesela gitmişti ve şu an başkasıyla.

2)
-Bazen çok abartıyorsun bazı şeyleri Rümeysa.
-Ne gibi Melike ?
-Kendin gibi. (Elindeki kahve fincanını masaya bırakıp pencereye yöneldi. ) Bir bak etrafına. Ne sanıyorsun sen hayatı ? Senden ibaret olduğunu mu ?
-Kendimi çok sevmem suç mu ?
-Hayır Rümeysa anlamıyorsun , suç olan onu daha az sevmen.

3)
-Neden hayata umutsuz bakıyorsun ?
-Umut ? Ne ki umut ? " Hiç tatmadım bilemem ki " ..Ne güzel demiş besteci.
-" Her şey sende başlar sende biter " , bir şair de bunu demiş mesela.
-Kimse yalan söylemiş. Madem öyle neden gitti ? Ben henüz bitirmemiştim.
-Belki de bitirmiştin. Sadece giden midir suçlu olan Rümeysa ?
-(...) Bilmem.
-Çay ?
-İstemiyorum Melike. (Masadan kalkıp odasına gitti. Yatağın içine girdi , yorganı başına geçirdi ve içinden ağladı. )