İzmir İşgal Edildiği Gün Yaşanmış Gerçek Bir Öykü

İzmir'in 15 mayıs 1919 da işgal edildiği gün, halk korkuyla evlerinden çıkıp yükseklere Kadifekale yamaçlarına doğru kaçmaya başladı.
O sırada Eşrefpaşa semtinde mütevazi, iki katlı, küçük bir evde ilk kocasından olma sekiz yaşındaki kızı Nefise ile ikinci kocasından doğacak çocuğunun bugün, yarın gerçekleşecek doğumunu bekleyen Giritli Melek Hanım, kapının hızlı, hızlı çalınmasıyla irkildi.
Gelen komşu kadınlardı. Hepsinin yüzü korkudan bembeyaz kesilmiş, yanlarında birkaç eşya ve çocukları, karnı burnunda Melek'e Yunanlıların İzmir'e girdiğini, Kadifekale'ye kaçacaklarını, kendisinin de birlikte gelmesini söylediler. Melek,
-Siz yola devam edin, ben birkaç parça eşya alayım yetişirim deyince, komşular telaşla Kadifekale'ye çıkan dar ve dik yokuşa doğru uzaklaştılar.
Melek korku içinde, tam kapıdan içeriye yönelmişti ki, karnına korkunç bir ağrı saplandı. Kadın o anda bunun doğum sancısı olduğunu anladı. Büyük olasılıkla yaşadığı korku ve panik, sancılarının başlamasına yol açmıştı.
Kaçamayacağını anladı. En azından çocukları için birşeyler yapması gerektiğini biliyordu.
Hemen, doğumu yaklaştığı için birkaç gün önce hazırladığı, gerekli eşyaları,ikinci kata çıkan ahşap merdivenin altındaki küçücük, genellikle evlerde kiler olarak kullanılan odaya getirdi.
Sonra evin kapısını kitledi, pencereleri sımsıkı kapayıp, perdeleri çekti. Nefise'yi de alıp merdiven altına girdi.
Bütün bunları yaparken, sıklaşmaya başlayan sancılarına dayanıp, bağırmamak için,güç almak üzere, dişlerinin arasına beyaz bir mendil sıkıştırmıştı.
Melek, o gün korkudan gözleri yerlerinden fırlamış, küçük kızının yardımıyla, karanlık merdivenaltında ikinci kızını doğurdu.
Çocuğa ölmüş annesi Emine'nin adını verdi.
Bugün Emine Hanım, doksan yaşında, minicik, iyi huylu bir kadın, benim annemin teyzesi.
Anneannem olan Nefise ise, birkaç yıl önce vefat etti.