Kınalı Ali Destanı / Öykü şiir

Tüm aziz şehitlerimizi rahmet ve minnetle anıyorum, ruhları şâd olsun, mekânları cennet olsun.

KINALI ALİ DESTANI 

Henüz daha on yedi yaşında delikanlı

Kınalı Ali’nin de cepheye düştü yolu

Vatan görevi için gelmişti heyecanlı

Gelincikler kaplıydı tarihi Gelibolu

Üsteğmen denetlerken gözü ona takıldı

Saçlarının ortası kınayla boyanmıştı

Sormuştu askerine neden kına yakıldı

Sebebini herhalde bildiğini sanmıştı

O günden sonra adı "Kınalı Ali" oldu

Tokat’ın Zile’sinden Ali askere gitti

Herkes onu sevecen, oldukça dürüst buldu

Sevdiği halde bile saçıyla alay etti

Memleketine mektup göndermek istemişti

Köyünde okul yoktu okur yazar değildi

Arkadaşları ise ona yardım etmişti

Teşekkürler ederek saygı ile eğildi

Herkese çok selamlar kusuruma bakmayın

Yakında kardeşim de askere gelir dedi

Ahmet giderken ona sakın kına yakmayın

Onunla asla alay edilmesin istedi

Gelibolu’da savaş giderek şiddetlendi

Ali ile bölüğü hemen cepheye koştu

Düşman Gelibolu’ya tüm gücüyle yüklendi

Gidenlerin tamamı şehâdetle buluştu

Hüseyin oğlu Ali Seddülbahir şehidi

O da "Hey onbeşli"ydi gidenlerden biriydi

Şanı Yüce Mevlâ’mdır şehitlerin şahidi

Vatan için can veren göz kırpmayan eriydi

Köyünden mektup geldi şehâdeti sonrası

Öküzü satmışlardı Ali ve Ahmet için

Onun yerine tarla sürmekteydi babası

Annesi de sormuştu kına istemez niçin

Annesi diyordu ki kına üç yerde olur

Aile ve çocuğa kurban diye geline

Sonra da Allah için kurbanlığa vurulur

Bir de vatan askeri yiğidin saç teline

Belki dedi yakmazsak bizden hesap sorulur...

Mektubu dinleyince tüm yürekler burulur...

Şükrü Atay (Türkmenoğlu)