Kızım Ve Ben

Sessizliğimin arasında çanlar çalıyordu sanki .Uyumaya çalışma gayretlerim de boşunaydı . Gözlerimse kapanmayı unutmuş gibiydi . Gün ağarıyordu , hafiften kuş sesleri gelmeye başlamıştı ve ben gözümü bile kırpmadan sabahı etmiş bir vaziyette işe gitmek zorundaydım .
Koyu bir kahve belki işe yarayacaktı . Ama içimdeki korkuyla karışık , huzursuzluğu neyle yok edebileceğim konusunda henüz hiç bir fikrim yoktu . Yüreğimdeki tüm sağlam kaleler yıkılmış gibiydi . Yeniden nasıl onaracağımı ve bu yıkıntılı duyguları nasıl yok edeceğimi bilmiyordum . Aceleyle evden çıktım .

O sıralar 38 yaşındaydım . Bu koca şehirde , 2 kızımla yaşam mücadelesi veriyordum . Evimizin hem anası hem babasıydım . Aynı anda 3 ayrı işi daha yapıyor ek gelir sağlamaya çalışıyordum . Bir firmada satış yönetmeniydim . Hafta sonları bayan sürücülere , direksiyon dersleri veriyordum , akşamları evde köpek giysileri hazırlıyor ve pet-shoplara satıyordum . Ayrıca da boş zamanlarımda kolye tasarımları yapıyordum . Zordu büyük şehirde yaşam . Ama , kazandıklarım ancak yetiyordu . Kira , faturalar ve diğer giderler beni çok uğraştırıyordu doğrusu .
O akşam , küçük kızım benimle konuşmak istediğini söylemişti ve işte hayatımın en ağır travmasını o zaman yaşamıştım . Sözleri bomba gibiydi sanki ....
-(Bak Anne , ben artık reşitim ve bir karar verdim . Sakın itiraz etme lütfen , çünkü ilk kez seni dinlemeyeceğim. Sana fikrini sormuyorum sadece , sana kararımı açıklıyorum . Ben , bir dans gurubuna katılacağım . Bir sanatçının arkasında sahnede dans edeceğiz . Ve yarın Mersin'e gidilecek . Ama çok para kazanacağım . Sen de artık bu kadar yorulmayacaksın . Biliyorum , şimdi bana ne senaryolar yazarsın sen , başıma neler gelebileceğine dair ... ama güvenilir insanlar arasında olacağım biliyorum . Bilgi vermek istedim sadece , kararım kesin !..... )
Başımda tüm dünyayı taşıyormuşçasına bir ağırlık hissetmiştim o an . Bağırıp çağırabilirdim elbette , ağlayıp duygu sömürüsü de yapabilirdim , ama inatçı bir kızınız varsa eğer bunların hiç bir işe yaramayacağını biliyordunuz . Bir kaç dakika suskun kaldım . Bana bakıyordu sessizce . Tepkimi çok merak ediyordu belliydi.Gerçi önlemini almış ve tüm itiraz kapılarımı kapatmıştı ama yine de merakla bekliyordu işte . Oldukça zeki bir çocuk yetiştiriyorsanız işiniz çok zordu.
-( Pekala ... '' dedim .'' Sen kararını vermişsin ve bana söz hakkı tanımıyorsun . Gidebilirsin elbette , bu senin hayatın . Hayatını istediğin şekilde yıkabilme özgürlüğün var . Yerle bir de edebilirsin , çünkü artık reşitsin ...ben bu yaşa kadar senden sorumluydum ve bunu yerine getirdim . Artık , tek başınasın bu yolda . Bir sorum var sana . Eğer ben , dans ederek para kazanıp size baksaydım ve arkadaşların ''Annen ne iş yapıyor ?'' diye sorduklarında doğruyu söyleyebilir miydin ??? Yoksa gizlemek ihtiyacı mı duyardın ??? ....)
Sessizlik sarmıştı odayı , cevap veremiyordu ... ama bu fırsatı değerlendirmeliydim . İçgüdülerimle , tehlikeli bir rulet oyununa girişmiştim . Ama başka çarem yoktu ve kızımı iyi tanıyordum . Eğer , katı bir tavırla onu engellemeye çalışsam hemen gidecekti biliyordum . Bir şaşkınlığa düşmüştü ve bunu kullanmalıydım .

- ( Belki sen benden daha modernsin ve doğruyu söylersin arkadaşlarına . Ama ben bu kadar modern olduğumu sanmıyorum . Bana sorduklarında kızım dans ederek hayatını kazanıyor demeye utanırım . Bu mesleği küçümsediğimden değil ... yanlış anlama , ama benim ailemin bana öğrettiği bazı kurallar var ve benim de sana aktarmaya çalıştığım .... bunları bir kalemde yıkamam ben . Daha çok çalışarak , daha az para kazanıp , daha fazla mutlu olunabilir . Bize atalarımızdan miras kalan bir onur var . Bunu bir kez yitirirsek , milyarlarımız olsa bir daha geri alamayız . Son sözüm şu birtanem ... ben hayatında bir daha olamam üzgünüm . Eğer gidersen ,artık bensiz bir hayatın olacak . Kararına saygı duyacağım ama bir gün geri döndüğünde , bu kapı sana açılmayacak . Bağışla beni . Bu gece düşün ve yarın bana kararını bildir . Ama şunu sakın unutma meleğim , sağlam köklerinin olduğu yerlerde yaşanan her fırtına daha kolay atlatılır . Rüzgârların savurduğu bir yapraksa , oradan oraya savrulur daima . Sana iyi geceler yavrum . Seni seviyorum , bunu sakın unutma !... )
Ve işte ardından da uykusuz bir gece yaşamış , deli eden korkularla saatlerce boğuşmuş , kâbuslar görmüştüm . Çılgın bir kumar oynamıştım . Ya kazanacak ya da kaybedecektim .... O gün işte , gözyaşlarımı nasıl saklayacağımı bilmeden deliler gibi dolanıp durmuş ve akşamı zor etmiştim . Korkuyordum işte ... deliler gibi hem de !...
Anahtarımla kapıyı açarken , kalbimi tutmak zorundaydım , sanki yerinden fırlayacak gibi çarpıyordu . Ya bir not bırakıp gittiyse düşüncesi beni çıldırtıyordu . İçeri girdim ... ev sessizdi , salona daldım .... ordaydı , yere bağdaş kurmuş oturmuştu . Yanında , kolası ... çerezleri ... ve heryere saçılmış bir sürü gazete ... iş ilânları sayfalarını gördüm hemen .... iş aramaya başlamıştı ... Tanrım inanamıyordum ... ben kazanmıştım oyunu .... ben !....
Eğer gitse ne mi yapardım ? ... Elbette , peşinden Mersin yollarına düşerdim . Ama , bu depremi de bu kadarla atlatmıştık işte ... ona kapımı kapatacağımı söylerken tabii ki ciddi değilidim . Bunu asla yapamazdım . Fakat o bunu bilmemeliydi . Tehlikeli bir oyun oynamış ve kazanmıştım . Mutluydum , hem de çok .


Yıllar sonra bana şunu itiraf etmişti kızım ... Eğer kızıp tepki verseymişim , kesin gidecekmiş ve buna hazırlamış kendisini . Oysa ben , onun hiç beklemediği şekilde davranmışım .


Şimdi ne mi yapıyor benim çılgın kızım ??? ... Yuvasını kurdu , çiftlik hayatı yaşıyor . Keçileri sağıp , tereyağ yapıyor ... ekip biçiyor ... tam bir organik besin üreticisi oldu . Taze yumurtamız , çeşitli meyvalarımız , kekiğimiz , ıhlamurumuz , cevizimiz hep ondan geliyor .

Evlât yetiştiren tüm Annelere , bütün yüreğimle güç , kuvvet ve sabırlar diliyorum . Saygılarım Anneler için ...