Kurdun Dostluğu

Çoban, kurt ve köpek aralarında bir müzakereye varmışlar. Yıllardır birbirlerini suçlayan, dışlayan ve kin güden bu üçlü, bir gün ansızın can ciğer dost olmuş. Bu durumu görenler şaşkınlıkla bakakalmışlar ama ellerinden gelen tek şey yumruklarını sıkıp boyunlarını bükmek olmuş.

Çoban:

“Dağ başlarında yalnız gezip sürümü özgürce otlatmak istiyorum,” demiş.

Kurt:

“Bizi en çok bize benzeyenlerle düşman olmak yoruyor, barışalım ki gücümüze güç katalım,” demiş.

Köpek ise:

“Yaz kış kurtlarla boğuşmaktan bıktım. Bu savaşın kimseye faydası yok. Kendi kendimizi tüketiyoruz,” demiş.

Barışın olduğu o gün “resmî bayram” ilan edilmiş. El ele, kol kola, sırt sırta... Her şey güllük gülistanlıkmış.

Ama bu dostluk ebedî sürmüş müdür sizce?

Çoban, av tüfeğini sırtına vurmuş, düz-bayır, dağ-taş demeden keklik avına çıkmış.

Kurt, sürünün içindeki taze kuzuların peşine düşmüş.

Köpek ise derelerdeki leşlerin izini sürmeye başlamış.

Buradan çıkarılacak altın değerindeki notlar:

1. Şartlar ne olursa olsun, kurtların dostluğu kuzuları görene kadardır.

2. Sahibine sadıklığıyla bilinen köpeklerin dostluğu kemikleri görene kadardır.

3. İnsanların dostluğu ise menfaatleri bitene kadardır.