Mirza

MİRZA

Belleticilik yaptığım bir yatılı okulda çoğu zengin aile çocuğu olan öğrenciler yemeklerin hepsini beğenmezler, bazılarını da hiç yemeden bırakıp kantinde karınlarını doyururlardı.

Artan yemekleri ne yaptıklarını merak ettim. Yemeğimi yedikten sonra biraz bekledim. Aşçı yamakları yemekleri kaplarda topluyorlardı. “Bunları ne yapacaksınız?” diye sordum.

“Mirzaya gidecek” dediler.

Dudak bükerek “Bu mirza bir hayır kurumunun adı mı?” diye düşündüm. “Yoksa yoksul bir kişi ya da yoksullara yemek veren bir yer miydi?”

Bir süre sonra mesele anlaşıldı...

Yamaklar yemek artıklarını müdür beyin köpeğinin önüne döktüler;

“Ye Mirza ye!” diye gülüştüler.

Şu dünyada müdür beyin köpeği olmak varmış!