Niyazi Bey Üç Gündür Konuşmuyordu

Emekli ilkokul öğretmeni Niyazi beyin üç gündür ağzını bıçak açmıyordu. Ne karısına tek kelime söylüyor ne de çocuklarına ses veriyordu. Oysaki gün içinde zaman zaman karısına zaman zaman çocuklarına kelam etmekten bazı bazı çocukları azarlamaktan geri durmazdı...



Hasta mıydı acaba, bir şeye mi üzülmüştü, yoksa çocukları mı aramıyordu? Hayır, hayır öyle bir durumda yoktu aslında... Belki de dışarıda iken çevresinde gördüğü şok edici bir olay ona konuşma yeteneğini kaybettirmiş, dili tutulmuştu...



Sabah karısı usulca yanına yanaştı...



- Niyazi çay koyayım mı kahvaltı edecek misin?
- Mmmm mmm
- Ne diyorsun anlamıyorum Niyazi doğru düzgün konuşsana...
- Mmm da mmm ve de mmm
- Anladım geçen gün kalbini kırdım herhalde istemeyerek sen de o sebep ile bana tavır yapıyorsun herhalde Niyazi. Geçti gitti be ben de unuttun sanmıştım...
- Mmmm yine de mmm



Niyazi bey daha sonra kapıya doğru yönelir ve hızlıca kapıyı çarpıp çıkar. Karısı arkasından baka kalmış ve bu işe de bir türlü anlam verememiştir...



Daha sonra mahalleden geçerken Kasap Rüstem Efendi ile karşılaşır...



- Merhaba Niyazi ağabey bu gün nasılsın?
Ona cevap verse bir dert vermese başka bir dert...
- Hmmm mmmm mmm bu iyim manasında bir mmmm dır...
- Anladım ağabey herhalde geçen alacağımızı istedik diye sen de bizlere gönül koydun ve de küstün. Affet ağabey biraz kinayeli konuştuysam paran olunca ödersin ya dert etme...
O yine aynı şekilde...
- Mmm mmm ve de mmm...



Der ve yoluna devam eder...



Bir müddet gittikten sonra eski dostu asker arkadaşı terzi Süleyman'ın dükkânının önüne gelir. Terzi Süleyman berber Yakub ile dükkânının önünde ateşli bir tavla partisine tutuşmuştur. Uzaktan Niyaziyi görünce seslenir O'na...



- Oooo Niyazi gel gel berberi nasıl büküştürüyorum gel de seyret. Bu Yakub da tavla biliyorum diye geçinip orada burada herkese hava atıyormuş...



Niyazi yine cevap olarak sesler çıkartır.



- Mmmm mmmm mmm be Süleyman demektir o...(Yani anladım Süleyman)



O arada yenilmekte olan Yakup da laflara alınır, azıcık da kızarır bozarır gibi olur...



- Oynamana bak Süleyman oynamana bak. Benim seni yendikleri mi geçmişi unutuyorsun hep. Sayıya vursak oooh ona katlarım seni kırk da yılda bir kere yeniyorsun diye hava atma...



Niyazi Bey bir müddet ses çıkarmadan tavla oynayanları seyreder ve daha sonra yine oradakilere mmm mmm ve de mmm diyerek oradan ayılır...



Beş on adım ya atar ya atmaz karşısına meslektaşı ve hemşerisi Hüdai Bey çıkar. Hüdai Bey ile geçmişte de şimdilerde de aralarından hiç bir zaman su sızmamıştır. Tokalaşırlar önce gayet samimi bir şekilde, peşine bir de kara kucak güreşen güreşçiler gibi sarılıp birbirlerini tartarlar...



Hüdai Bey lafa girer...



- Ne haber Niyazi ne var ne yok ne yapıyorsun epeydir görüşemedik yahu özlemişim seni. Hadi ben arayamadım başım kalabalıktı nişandı düğündü derken oğlanı baş göz ettik. İnsan bir arayıp sormaz mı gönül koyarım sonra bak...
- Mmmm da mmm sonrasında yine mmmm
- Ha anladım ben de seni aramadım diye küstün bana konuşmak istemiyorsun. Ama yapma böyle biz çok eski arkadaş çok eski dostuz senin ile küsme şu garip Hüdai ye...



Yavaş yavaş sinirlenmektedir Niyazi Bey...



- Mmmm da mmm sonra bir daha mmm



Bunun açıklaması da sana ben ne anlatsam boş halden anlamıyorsun ki arkadaşım gibi bir şey işte...



Sıkıntılı geçmektedir günler. Niyazi beyin hanımı ve çocukları üç gündür konuşmayan Niyazi beyi şehrin en iyi doktoruna götürmeye karar verirler. Paradan puldan kesinlikle kaçınmayacaklar ve babalarının iyileşmesi için ellerinden ne gelirse yapacaklardır...



Akşam babalarına çıtlatırlar durumu azıcık. Böyle bir duruma Niyazi Bey çok sinirlenmiş olup ağzından çıkan mmmm ve de mmmmmmmm lar birer gizli kapaklı küfre dönüşmüştür. Sabah olduğunda ise yaşanan olaylar hepsini hayrete düşüren cinstendir. Niyazi bey sular seller gibi konuşmakta ve yatmakta olan hanımı ile çocuklarını salonda adeta içtimaya davet etmektedir...



- Siz neden bahsediyorsunuz Allah aşkına. Doktor moktor ne ya hasta mıyım ki ben? Siz kafayı mı yediniz? Benim gibi sağlığına yediğine içtiğine dikkat eden, ilaçlarını eksiksiz alan bir adam hiç durup dururken hastalanır mı yahu?



Aile bireylerinin hepsi şaşkınlık içindedir... Oğlanlardan biri lafa girer...



- Ama baba biz senin hastalığa yakalandığını ya da kriz filan geçirdiğini sanmıştık...
- Ne krizi İsmail ben kendimi bilmiyor muyum sanki? Hepiniz birden paniklediniz de halden anlamadınız. Ben sadece takma dişlerimi kaybetmiştim. Üç gündür onları arıyordum. Sonra nerede buldum dersiniz?



Kısa bir sessizlik olur salonda... Sonra Niyazi Bey devam eder...



- Hiç birinizde cevap yok. O zaman ben söyleyeyim. Takma dişlerim çamaşır makinesinin içinden çıktı. Hayır, sağda solda kaybolsa anlayacağım ama ne alaka ya çamaşır makinesinin içi, ne arıyor orada benim dişlerim?



Eşi nezaket hanım devreye girer bu sefer...



- Ha tamam buldum geçen gün İsmail'in oğlan gece bizde kaldı. Sen yatarken çıkarınca dişlerini o da oyuncak sanıp almış eline, oradan da doğru çamaşır makinesinin içine. Vay kerata vay. Babaannesinin ne sıpasıdır o ne sıpası. Patlatayım şimdi kabalarına kabalarına da görsün...



Niyazi beyi azıcık gülme tutar...



- Boş ver hatun boş ver vurma benim yakışıklıma. Dedesinin elli tane dişi feda olsun ona. Kırılıp dökülse bile kızmam hem de bulundu ya sapa sağlam gerisini boş ver...