Peche Originel/ İlk Günaha Dair

Başımda bir yıldız tacı.
Hiç olmadığı kadar güzel görünen bedenimi saran beyaz bir elbise, minik bir bebek saflığında.
Asla kirletilmemiş.
Ve öyle bir diyar ki gözlerimin önüne düşen,
Düşlediğim ölüm kadar huzur verici,
Öldürdüğüm düşlerin son nefesi kadar; yine capcanlı.
Ütopyaların tüm renkleri yeşilliklerin arasına saçılmış.
Kimisi gökyüzünden damlıyor, kimisi yerden bitiyor.
Ve ben topraktan yükselen ihtişamlı otların saçlarını okşayarak,
İlerliyorum, kendime vaat ettiğim topraklara doğru, kâh ayaklarımın kâh kanatlarımın üzerinde.
***
Vakit epey geçmiş olmalı. Şehrin kapısına bir an önce varmalı. Fakat;
Acele etmesem de olur.
Yemini var bu gece Güneş'in. Fazla mesai yapacak. Işıkları ile öyle bir yaracak ki gökkubbeyi, ne yıldızlar o geceyi gece sanıp parıldayacaklar;
ne de parıldamalarıyla Ay'ı yatağından kaldıracaklar.
Yine de; hemen şimdi varmalıyım oraya.
Sevenin sevdiğine kavuşacağını düşündüğü zaman hissettiği o heyecan var içimde, dudaklarımı yüzüme yayan.
Mutluluğu ellerimle tutabileceğim düşlemi ile avuç içlerim kaşınıyor!
Evet, şimdi varmalıyım oraya!

***

Kahverengi dallar ve yemyeşil yapraklardan yapılmış bir kapı duruyor önümde.
Aralarına serpiştirilmiş siyah, benek benek üzümler, çiy tanelerini andırıyor, bir çiçeğin koynunda uyuyakalmış.
Öylesine muhteşem görünüyorlar ki...
Titrek ellerimle uzanıyorum bir tanesine.
Yumuşacık.
Ve dişlerimden mideme doğru bir seyahate çıkıyor.
Bu eşsiz tadın büyüsü ile farkında olmadan, gözlerimin kapandığını hissediyorum.
' Şey' fısıldıyor kulağıma:
" Üzümün suyu, bağrından ruhuna ulaşıp kederini canlandıracak. Dipdiri ruhun bir ölü kadar sessiz olacak.'
Gözlerimi korku ile açıp duyduklarıma bir anlam vermeye çalışıyorum.
Ellerim...
Simsiyah.
Elbisem.
Simsiyah.
Tacım...
Yok!
" Bu senin, masumiyetini yitirişin..."

Ve tüm güzelliklerin bir damla ile ölüşüyle,
İlk insan var olur.