rüyaymış

Bende kaldı hasretin diken uçlu dalları hiçbir zaman batmadı hoyratın eşiğine düşmedi duygular
kabusun ne olduğunu bilmeyen gözlerim kalbimin atışlarında tattı gece yarısı vuran rüzgarın sesini
alacakaranlığında bir kibrit çöpü seçercesine deneme yapan sevgimin iblisi sana sundu yüreğimi hayince kalleşçe kelepçelere tutulan ellerim cezalandı ömür boyu sürecek sevginin mahkemesinde
yıldızlarım çocukluktan kalma sığıntı durağı oldu yeşilden olma eski biletler kaldı elimde
güneş rengini verirken nar alevlerinde haykırışlarım oldu sana benzettiğim saç rengi
baştan sona ne varsa yaşanacak bu andır yaşanacak olan sonrası değil ve olmayacakta
üzerimden atıyorum kokunu rüzgara el açıyorum yüzüme toz bulutu gibi fırtına vuruyor
göğsümün kafesinde beliren sanmaki bu sevgiden olan ezikliğim ;kabaran gururumdur

bir sen olmalıydın sadece sen nevrimin döndüğü akşamlarımda suskunluğumu dinlemeliydin
göğsümün kafesine dayamalıydın düşüncelerini sıcaklığını anlatmalıydın
hiç zorlamadım seni severken beynimi çünki olmadığın hiç bir şeyi sevmedim
buyol bakışlarımla süslenmiş dalları ellerimle temizlenmiş yeşilliğinde baharın adı yazılmış
yazdığımdan beri meğerse özgürlüğümü kaybetmişim lal olmuşum suskun yüreğimde
ayrılıklar acılar herşeye alışmışım ister istemez kaçıncı gece saymadım

neyseki rüyaymış
yoksa sensiz ne yaparım