Sevdim işte

Oysa ne çok üzmüş ama ne çok sevmiştim seni.
Bana hüzünlü şiirler yazdırıp, yalnızlığa hükümlü bir hayat sunan bir çiçek sevdim ben..
Cam önlerindeki solup giden çiçekleri unutturan bir çiçek. Şehrin arka sokaklarındaki boynu bükük sokak lambalarını, sayısını ezberlediğim kaldırım taşlarını, kağıdı, kalemi , karanlığı ve hüznü sevdiren bir çiçek sevdim ...

Kendisi ile birlikte beni aşka aşık eden olgunlaşmış düşüncelerin sahibi bir çiçek...Toprağın suya aşinalığı kadar, soluduğum nefesim kadar, su kadar, yediğim aş kadar sevdim...

Leylası'nı sahralarda arayan Mejnun gibi , gülün kokusundan çok dikenine aşık bir bülbül gibi ,yolunu kaybetmiş yolcu gibi sevdim...
Korkusuz , yalın ve ebedi ...

Ayrılık bir gün vuslat gibi girse de aramıza biliyordum ki her onsuz geçen gün diğer onsuz geçecek günün habercisiydi.


Onsuz öleceğimi bilsem bile son nefeste bile yalnızca O olur, O`nun olurum..
Bir çiçek sevdim işte...
Solup giden çiçekleri unutturan bir çiçek...